Να με θυμηθείς, θα΄ρθει μια μέρα

Που θα αποζητάς την ανάσα μου, πλάι σου

Που θα συμμετέχεις σε όσα μ΄αρέσουν χωρίς δισταγμό

Μόνο και μόνο επειδή θα θέλεις να είσαι δίπλα μου…

Και θα αναρωτιέσαι, γιατί χάσαμε τόσο χρόνο

Στην παιδική ζωή, την εφηβεία, την ενηλικίωση…

Θα ξημεροβραδιάζεσαι μπροστά από την οθόνη του pc

Μη χορταίνοντας τη φωτογραφία μου…

Και θα δημιουργείς το μέλλον με τη φαντασία σου

Ακόμα και αν, δεν είμαι εγώ εκεί…

Εκείνη τη μέρα που θα σταθείς μπροστά μου

Θα μ΄αγαπήσεις περισσότερο…

Θα θελήσεις να αναπληρώσεις όσα χάσαμε

Και θα υποσχεθείς πολλά…

Μην το κάνεις αυτό…

Θέλω να είσαι ο εαυτός σου

Έτσι όπως σε γνώρισα όταν ήμουν παιδί…

Θέλω να ξεγελάσεις της μοίρας τα γραμμένα

Και να μείνεις δίπλα μου…

Τα χρόνια πέρασαν, μα η αγάπη έμεινε

Να υπογράφει κάθε μας πράξη σαν αντίλαλος άλλης εποχής…

Και εσύ ήσουν κάτι σημαντικό για μένα

Και ας μην σου είπα ποτέ λέξη…

Μάθαμε μαζί, να κλίνουμε το ρήμα σ΄αγαπώ στην τάξη

Χωρίς όμως να το πούμε μεταξύ μας…

Χωρίς να αντιδράσουμε στα χτυποκάρδια μας

Χωρίς να δώσουμε σημασία στα όσα έλεγαν τα μάτια…

Και όμως, στα επόμενα χρόνια

Που ζήσαμε χωριστά, υπέγραψες το μέλλον μου…

Συνειδητοποίησα, πόσο λάθος έκανα

Να μη σου πω, σ΄αγαπώ…

Και το πλήρωσα με τα όσα πέρασα μακρυά σου…

Χόρτασα μια ζωή με πόνο και δάκρυ

Δίψασα για μια ζωή μαζί σου…

Το παρελθόν το έθαψα μαζί με τη θλίψη

Μα αυτό που με κράτησε όρθια, ήσουν εσύ…

Η σκέψη ότι κάποτε θα σε συναντούσα

Ότι κάποτε, θα σου έλεγα επιτέλους, πόσο σε αγάπησα…

Εκείνη τη μέρα που θα βρεθούμε αντάμα

Πρόσωπο με πρόσωπο, δεν θα υπακούσω στη λογική…

Θα σε αγκαλιάσω σα να μην υπάρχει αύριο

Και θα νιώσω την ανάσα σου καυτή, στο πρόσωπο μου…

Και θα με προδώσουν τα μάτια, για άλλη μια φορά

Γιατί θα δηλώνουν, την αγάπη που δεν σου είπα…

Για όλες τις μέρες που ήρθες δίπλα μου στο θρανείο

Για όλες τις ώρες, που μου μίλησες σα να ήταν η τελευταία φορά…

Και αν το σ΄αγαπώ μου δεν έχει αξία για σένα, σήμερα

Ίσως να είχε τότε…

Όταν σε κοίταξα με τα παιδικά μου μάτια

Και σου έγραψα στο βιβλίο, σ΄αγαπώ…

Και όλα μου τα βιβλία έγραφαν το όνομα σου

Σχηματίζοντας μια καρδιά στο τέλος…

Όμως ποτέ δεν έβαλα τελεία…

Ίσως επειδή πίστευα, ότι οι καρδιές δεν ακολουθούνται από τελείες

Ούτε από ερωτηματικά…

Μόνο θαυμαστικά…

Επειδή από τότε σε θαύμαζα…

Για όσα έλεγες, για όσα έγραφες, για όσα ονειρευόσουν…

Ήσουν η αγάπη μου, χωρίς αρχή και τέλος…

Η λατρεία μου, η ανεκπλήρωτη ευχή μου…

Ήσουν εσύ…

Και ότι αγάπησα σε σένα, έγινε ποίηση και πάθος για ζωή…

Ευελπιστώντας μια μέρα να βρει ανταπόκριση…

Να με θυμηθείς, θα΄ρθει η μέρα

Που τα χείλη σου θα αποζητούν τα δικά μου

Θέλοντας να ξεδιψάσουν την αγάπη χρόνων…

Και εγώ θα είμαι εκεί…

Να σε περιμένω…

Τη μέρα που θα΄ρθεις θα αντικρίσεις την ίδια ψυχή που γνώρισες

Αλλά δεν πρόλαβες να ζήσεις…

Μόνο που δεν θα θέλεις να με αφήσεις, γιατί

Θα έχω γίνει απαραίτητη στη ζωή σου…

Να είσαι σίγουρος, θα είμαι εκεί

Για τα χρόνια που σε αγάπησα και δεν σε είχα…

Για τα χρόνια που σε λάτρεψα σαν Θεό μου

Για τα χρόνια που ονειρεύτηκα να ζήσω πλάι σου…