Ανέβηκα στο σκαλοπάτι σου

Χτες το βράδυ, αγάπη μου…

Στου ονείρου μου την ηχώ σε σταμάτησα

Χωρίς να υπολογίσω τίποτα και κανέναν…

Σου είπα ότι δεν σου έχω πει από κοντά

Χωρίς υπεκφυγές, αγάπη μου…

Ναι, σε είπα, αγάπη μου…

Και αυτή η λέξη, η τόσο ιερή

Αντήχησε στα αυτιά σου σαν λύτρωση…

Ερχόμουν σε σένα, για να σε αποσπάσω από όλα τα άλλα

Όσα σε προβληματίζουν και σε στενοχωρούν…

Και ήθελα, αγάπη μου, να μην ξυπνήσω

Για να σε έχω δίπλα μου, έστω για λίγο…

Και μου χαμογέλασες, αγάπη μου…

Και το χαμόγελο σου, με έκανε να πετάξω ψηλά

Με αγκάλιασες, και μου είπες και εσύ, σ΄αγαπώ…

Ήταν η πιο όμορφη στιγμή μου…

Από εκείνες που δεν υπάρχουν στην πραγματικότητα…

Από εκείνες που δεν έζησα, ούτε θα ζήσω ποτέ…

Σε ευχαριστώ που ήρθες, έστω και στον ύπνο μου

Για να σπάσει η μοναξιά μου, με την αγάπη σου…

Ήταν τόσο ωραία…

Ζωντάνεψες τα όνειρα μου

Έστω και έτσι…

Πιθανόν να μην αγαπήσεις τόσο

Ή να μη σ΄αγαπήσουν ποτέ…

Όμως, αγάπη μου, να θυμάσαι

Τη μέρα που σε γνώρισα…ξαναγεννήθηκα…