Inside my soul...
17 Μαΐου 2017, 12:32
Για τη μητέρα μου...
ΠΟΙΗΣΗ  

Από τη μέρα που μου έδωσες ζωή

Μου χάρισες τα πάντα…

Και κάθε φορά που πέθαινα

Μου έδινες την καρδιά σου για να ζήσω…

Δεν μου άφησες το χέρι ποτέ

Ακόμα και όταν οι άλλοι έλεγαν ότι είναι αργά…

Η αγκαλιά σου, πάντα ήταν βάλσαμο για μένα

Και τα λόγια σου, προφητείες ζωής…

Ποτέ δεν έκανες λάθος μανούλα μου

Πάντα λειτουργούσες διορατικά απέναντι μου

Ανέκαθεν ήξερες, τα σχέδια του Θεού για μένα…

Ότι και αν κάνω, δεν θα μπορέσω να σου ξεπληρώσω

Τη γνήσια ανιδιοτελή αγάπη σου…

Τι θα έκανα αν δεν είχα εσένα μανούλα μου

Όταν η τρικυμία με έριξε, στα βράχια;

Πως θα προχωρούσα στο πέλαγος

Αν δεν μου μάθαινες εσύ να κολυμπώ;

Και αν δεν σε βλέπω καθημερινά

Φιλώ τη φωτογραφία σου, τη φυλαγμένη στο πορτοφόλι μου

Και ακούω τη φωνή σου, από το τηλέφωνο

Και αυτό μου δίνει φτερά για κάθε στιγμή…

Η παρουσία σου είναι, καταλυτική στη ζωή μου

Γιατί η αγάπη σου αξίζει, όσο όλοι οι θησαυροί της γης…

Και είμαι πολύ περήφανη για σένα μανούλα μου

Για τα χρόνια που ξόδεψες, ματώνοντας τα δάχτυλα σου στη βελόνα

Για να μη μου λείψει τίποτα…

Για τα χρόνια που ξαγρυπνούσες στο προσκέφαλο μου

Στην κάθε αρρώστια μου, και στον κάθε καημό μου…

Για τα δάκρια που έχυσες για κάθε μου θλίψη

Μα ήρθε η ώρα μανούλα μου, να κλάψεις από χαρά…

Και εύχομαι, το κάθε σου δάκρυ, να γίνει ευτυχία

Για την κάθε στενοχώρια που σου έδωσα, άθελα μου…

Και εύχομαι, στα χρόνια που θα έρθουν

Να αξιωθώ να σου δώσω όσα αξίζεις…

Και όσα δεν είχες…

Και μη νομίζεις μανούλα μου

Ο Θεός είναι μεγάλος, και δεν αφήνει τα δάκρια να γίνουν τροχοπέδη ζωής

Αντίθετα, τα ανταλλάζει κάποτε, με ωκεανούς χαράς…

Κάθε μέρα που περνάει, να θυμάσαι μανούλα μου

Πως η ψυχή και η καρδιά μου, είναι μαζί σου…

Και θέλω, τα διαμαντένια σου μάτια

Να σταματήσουν να κοιτάζουν με θλίψη…

Να σταματήσουν να επιλέγουν τον πόνο για κάθε τι

Θέλω, τα γλυκά σου μάτια, να υπογράψουν

Τη νέα συνθήκη ζωής σου…

Εκείνη που πρέπει, και αξίζει να ζήσεις…

Πάψε να στενοχωριέσαι, και κοίτα το ουράνιο τόξο

Μετά την καταιγίδα…

Και ζωγράφισε με τα χρυσά σου δάχτυλα

Τους καινούριους κανόνες…

Εγώ ήμουν, είμαι και θα είμαι εκεί…

Δίπλα σου, νοερά ή φανερά

Να σου δίνω κουράγιο, να σε αγαπώ και να σε εκτιμώ

Εφ΄όρου ζωής…

Μανούλα μου…Την αγάπη μου για σένα

Δεν είναι δυνατό να την αποτυπώσω σε δυο κόλλες χαρτί…

Γιατί η αγάπη μου, δεν χωράει εκεί μέσα…

Εύχομαι μόνο ολόψυχα, να έχεις από δω και πέρα

Την ευτυχία που σου χρωστάει η ζωή…

Και να είναι διαρκείας…

Και μη φοβάσαι τίποτα,  μανούλα μου…

Όσο είμαι εγώ εδώ, μπορείς να βασίζεσαι σε μένα…

 

- Στείλε Σχόλιο


Για να στείλετε σχόλιο πρέπει να έχετε συνδεθεί ως μέλος. Πατήστε εδώ για να συνδεθείτε ή εδώ για να εγγραφείτε.

Επιστροφή στο blog
Συγγραφέας
andikostas
Αντιγόνη
συγγραφέας-ποιήτρια-δημοσιογράφος-ηθοποιός.
από ΑΙΓΑΛΕΩ


Περί Blog
blogs.musicheaven.gr/andikostas

Η καρδιά, έχει πολλούς τρόπους έκφρασης...Ελάχιστοι όμως, οδηγούν στο πεπρωμένο που λέγεται αγάπη...Δεν χρειάζεται να εναποθέτεις τις ελπιδες σου στον άγνωστο κόσμο του τυφλού παρατηρητή...Αντίθετα, αν αποφασίσεις να ταξιδέψεις, μέσα απο την ποίηση, τη λο

Tags

ΑΛΗΘΕΙΕΣ Αλήθειες Αλήθειες. Αναζήτηση Αστυνομικά. Δημοσιογραφία δημοσιογραφία ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΑ Διαίσθηση... Ευχές Θέατρο Κοινωνικά. ΜΟΥΣΙΚΗ Μουσική ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑ Οι φίλοι μας τα ζώα. Οικογενειακά και άλλα... Οικογενειακά. Περί συγγραφής και ποίησης λόγος Ποίηση ποίηση ΠΟΙΗΣΗ Σκέψεις Σκέψεις. Φιλία



Επίσημοι αναγνώστες (2)
Τα παρακάτω μέλη ενημερώνονται κάθε φορά που ανανεώνεται το blogΓίνε επίσημος αναγνώστης!

Πρόσφατα...
Δημοφιλέστερα...
Αρχείο...


Φιλικά Blogs

Links