Όσα βιβλία και να γράψω δεν μπορούν να χωρέσουν την αγάπη μου...

Γιατί το μεγαλείο της δικής σου αγάπης, τα ξεπερνά...

Όσες φορές και αν φέρω στο μυαλό μου τη μορφή σου

την εξιδανικεύω τόσο πολύ...

Ίσως επειδή η καλοσύνη σου, εκπέμπεται συνεχώς...

Ξέρεις τι αγάπησα πιο πολύ σε σένα;

Ότι με σεβάστηκες...

Είδα μέσα από τις πράξεις σου

πόσο ανώτερος είσαι...

Αγάπη μου...

Τίποτα δεν μπορεί να συγκριθεί με σένα...

Κανένας...

Εσύ μπορεί να μην το συνειδητοποιείς

όμως, η προσωπικότητα που βγάζεις προς τα έξω, είναι σπάνια...

Λένε, ο καλός άνθρωπος, καλό δεν έχει

μα εσένα σου εύχομαι ολόψυχα το αντίθετο...

Γιατί αξίζεις, όσο όλος ο κόσμος μαζί...

Είσαι ο κόσμος μου...

Και αν δεν τα φέρει ο Θεός να είμαστε μαζί μια μέρα

όχι μόνο θα μου λείψεις, αλλά δεν θα βρω ποτέ ξανά τον εαυτό μου...