Η ποίηση στον αιώνιο δρόμο της ακολουθεί την νοητική πορεία του ανθρώπου.

Παρακολουθεί στη μορφή και στο ύφος τη μετάλλαξη των κατακτήσεων της γνώσης. 

Την μετάλλαξη την αλλαγή των κοινωνικών σχηματισμών στην ουσία τους όπως και κάθε άλλη πλευρά του ανθρώπινου πολιτισμού. Θεωρώ ότι καθορίζεται από αυτή. 

Ξέρουμε ότι η ταξική θέση στην οποία βρίσκεται ο ποιητής καθορίζει προσδιορίζει την οπτική γωνία για τα πράγματα την ιδεολογία με την οποία επεξεργάζεται τα ερεθίσματα του.

Βέβαια η ταξική θέση ποτέ δεν είναι ακριβώς ίδια μα και τα ιδεολογικά αποκρυσταλλώματα έχουν την ίδια ιδιαιτερότητα.

Αυτά ως προς την αντικειμενική εξέταση των παραμέτρων που ενεργούν στο ποιητικό  έργο.

Δε μπορούμε όμως να μην εξετάσουμε τους ιδιαίτερους παράγοντες που έχουν να κάνουν με τα προσωπικά βιώματα, τις ευαισθησίες, της κάθε ξεχωριστής ποιητικής μορφής.

Να μην αναφερθούμε σε γεγονότα που επέδρασαν με μοναδικό τρόπο πάνω στην διάνοια του, που το ίδιο σε άλλους ανθρώπους έπαιξε έναν εντελώς διαφορετικό ρόλο. 

Πολλές φορές ακούμε ανθρώπους να αφηγούνται με μοναδικό τρόπο που έκθαμβοι αναρωτιόμαστε, ξέρει σε τι ύψος καλλιτεχνικής δημιουργίας  θα μπορούσε να φτάσει αν επεξεργάζετο κιόλας τα περίφημα αφηγήματα του. 

Εδώ μπαίνουν όμως παράγοντες όπως το θέμα, η στόχευση, του καλλιτεχνικού έργου που προσδιορίζονται από τις άλλες παραμέτρους που προείπαμε.

Καθαρά πρέπει να πω και αφορά μόνο εμένα από όσο γνωρίζω, πως ο πρώτος που απολαμβάνει το ποίημα είναι ο ίδιος ο ποιητής. 

Ναι κύριοι αυτός γράφει μόνο για να τέρψει να ικανοποιήσει τις δικές του αισθητικές και διανοητικές ανάγκες.

Να εκπληρώσει την εσωτερική έλλειψη, την ικανοποίηση, να κατορθώσει να φέρει σε πέρας την ποιό δύσκολη ανθρώπινη πράξη, να γίνει κάτι ιδεατό. 

Αυτός λοιπόν βάζοντας σε τάξη αισθήματα, εικόνες, πόθους, αρμολογώντας και συναρμολογώντας κόσμους κι ουρανούς, ρίχνει το χρώμα του ζωγράφου το ποιό φωτεινό, για να αναδείξει εκείνο το μυριστώ λουλούδι, που θα του δώσει χαρά στα μάτια, στην όσφρηση, στην φαντασία.

Και καθώς θα ξυπνήσει στο τέλος της διαδικασίας (προτσές)   θα το διπλώσει και θα περιμένει να του περάσει η έξαψη. 

Τότε μόνο τότε θα σκεφτεί να τα εκθέσει να εκτεθεί κι αυτός μαζί τους και ποιός ξέρει σε κάποιους μπορεί πέρα από ωραία, ενδιαφέροντα, ίσως να έχουν να πουν κάτι κάτι παραπάνω.