Άκουσε τα βήματα μου

Έχει τόση ησυχία τριγύρω…

Θανάσιμη, μπορώ να πω

Ακόμα και εσύ μπορείς να ακούσεις…

Και στις φλέβες σου θα κυλάει το αίμα μου

Αυτό που σου δίνω να ζεις καθημερινά

Γιατί χάνεις τη ζωή σου

Στις τόσες δραστηριότητες…

Μπορώ να σου δώσω μέλι για τις πίκρες σου

Και να κοιμίσω τους εφιάλτες σου

Με μια μου λέξη…

Σ΄αγαπώ…

Και θα δεις, πόσο διαφορετικός θα αισθανθείς

Με την αγάπη να ταλανίζει το είναι σου

Και να κυριεύει τη ζωή σου…

Μπορείς να αγαπάς

Απλά φοβάσαι…

Φοβάσαι μήπως και πάλι πληγωθείς…

Βλέπεις πόσο καλά σε ξέρω;

Ίσως επειδή τα ίδια βίωσα και εγώ…

Τι είναι αγάπη τελικά;

Να μπορείς να διαβάσεις τον άλλο…

Και εγώ διάβασα εσένα…

Και ας μην ήθελες…

Και ας έτρεχες να κρυφτείς από μένα…

Δεν τα κατάφερες…

Ίσιωσες το ανάστημα σου απέναντι μου

Και ψιθύρισες με βουβό κλάμα

Φοβάμαι…

Δεν το είπες, αλλά εγώ το άκουσα…

Στα λόγια σου, στις πράξεις σου…

Ήσουν μόνος απέναντι στην αγάπη μου

Που τόσο πολύ πάσχισες να αρνηθείς…

Και τι κατάλαβες;

Σ΄αγαπώ…

Είπα πιο δυνατά να μ΄ακούσεις…

Και όμως, έκλεισες τα αυτιά σου

Και έκανες πράξη τον πανικό σου…

Διάλεξες την τελεία…

Εκεί που έπρεπε να βάλεις κόμμα…

Και να συνεχίσεις μέχρι τέλους...

Εσύ που δεν φοβάσαι τίποτα

Φοβήθηκες την αγάπη…

Όμως η αγάπη, δεν φοβήθηκε εσένα…