Μπορεί περίφημα

να θεωρείς πως τα λες

ωστόσο,

ευελπιστείς πως κάποιος,

θα σε πιστέψει?

Για να το κάνει,

θα πρέπει κατ’ αρχή

να σ’ ακούσει

οπότε,

γνωρίζεις πολλούς

που ενδιαφέρονται ν’ ακούσουν

οι πιότεροι,

διαρκώς μιλάνε

μονολογούνε αφελώς

κι’ αν απορείς το γιατί

Μάλλον και διότι,

αποφεύγουν να σκέφτονται

καθώς  η σκέψη απαιτεί…

Εξάσκηση, στη σιωπή.

Αποδοχή της μοναξιάς.

Ηρεμία ψυχής.

Αυτοέλεγχο συναισθημάτων.

Τιθάσευση παρορμήσεων-

Αυτοκυριαρχία έτσι,  

υπερβαίνοντας  

τις εγωιστικές σου προσεγγίσεις

απολογήσου!

Εσύ…

Έμαθες ν’ ακούς?

Αποδέχεσαι καλοπροαίρετα

την αντίθετη, λανθασμένη έστω άποψη

προσπαθώντας,

δια λογικών επιχειρημάτων

 να ανατρέψεις

 η

προτάσσοντας επιμόνως

{ως πλεονέκτημα ευρυμάθειας}

την ημιμάθεια και το ψέμα

αποπροσανατολίζεις τη συζήτηση, με

αλλοπρόσαλλες  προσεγγίσεις

απαξιώνοντας τους συνομιλητές σου?

Διότι αν κάτι τέτοιο

διαχρονικά εφαρμόζεις

τότε,

προς τι φωνασκείς που ουδείς

ενδιαφέρεται, για την ανερμάτιστη

ρητορεία σου, με την οποία

και τους τοίχους έκανες

ν΄ αποφεύγουν τα φληναφήματα σου,

για τούτο όπως φαίνεται,

δια παντός, θα περιμένεις να εισακουστείς 

άλλωστε,

ως Έλλην, θα έπρεπε να το γνωρίζεις…

Στη θαυμαστή μας χώρα

και οι τοίχοι …ομιλούν αποτρέποντας,

σε ακριβοθώρητους …ωτακουστές

να απολαύσουν την εκτενή

λογοδιάρροια σου καθ’ όσον,

στη περήφανη τούτη γη

από αιώνων, δεν εξέλειπαν οι ομιλούντες

αλλά..

οι λογικοί …συνακροατές απουσίαζαν

λοιπόν…

Μήπως άσκοπα διαμαρτύρεσαι

διεκδικώντας  το λόγο

αντί ν’ αναρωτηθείς…

Εγώ, εσύ, 

μάθαμε πρωτίστως ν΄ ακούμε?