Μάτια γλυκά στου ανεμόβροχου το βάθος.

φωτεινή μορφή κι ωραία τόξα ουράνια.

Πανάχραντη ανάερη καρτερική αγέρωχη.

Ζυμωμένη φωνή με το κελάηδημα του σπίνου.

Μαλλιά  σγουρά μελαχρινά τραγουδιστά πλεγμένα

Ηχώ κι αντίλαλο μελωδικά στραμμένα προς τον ήλιο.

Δώσε της καρδιάς σου το απόσταγμα.

Κλείσε διπλοκλειδώνοντας τα όνειρα.

Τα όνειρα του κόσμου μέσα στις δυο σου χούφτες.

Προφύλαξε τα απ του ανέμου την παραζάλη.

Καθώς τα δάκρυα στερούν απ τη βροχή τις σταγόνες.