Αγάπη, γιατί δεν ήρθες να με πάρεις;

Γιατί το φεγγάρι σου μελαγχόλησε τον ήλιο μου;

Δημιούργησες τον κόσμο μου

Αλλά μεγάλωσες το χάσμα…

Αγάπη, γιατί τα μάτια σου δηλώνουν το παρόν σου; Αλλά η ψυχή σου είναι αλλού;

Κλέβεις τον ύπνο μου, χωρίς να μετανιώνεις

Και γιορτάζεις μόνος σου τον ήχο της μοναξιάς…

Και αν σπουδάζεται η αγάπη, το δικό σου πτυχίο δεν το έχεις πάρει ακόμα…

Κρεμιέσαι από το σύννεφο του πάθους σου για τη ζωή…

Χωρίς να υπολογίζεις του έρωτα τα κλειδιά…

Αγάπη, φοβάσαι μη σε δουν ότι μπορείς να αγαπήσεις;

Ξέρεις το βαθμό της λογικής σου στη διαδικασία της;

Κανείς ήλιος δεν ανατέλλει στη δύση της…

Κανένα μυαλό δεν επαναπαύεται στο πριν…

Αγάπη, ζήσε για το παρόν και το μέλλον…

Και να οδηγείς προσεκτικά το φορτίο σου…

Γιατί θα γίνεις στόχος σε αλλοπρόσαλλα πλήθη

Και θα γυρέψουν να σου πάρουν την καρδιά σου…

Αγάπη…

Ζήσε μαζί μου…

Με κάθε δικαίωμα για ζωή…