Σημειώνω στο μπλοκάκι μου

Το χ της απουσίας σου…

Και προσπαθώ να κατανοήσω

Το κενό της  καρδιάς μου…

Τα σύννεφα του νου μου

Δεν λένε να σκορπιστούν…

Και κάθε ένα, παίρνει τη μορφή σου…

Σημειώνω στην ψυχή μου

Τη λύπη που μου κράτησες…

Για να διαβάσεις έστω και λίγο

Από το γκρί των ματιών μου…

Όταν οι άλλοι, ζήλεψαν, τα δάκρυα που σκούπισες

Για να με ανταμώσεις, σε ξεχωριστή πύλη…

Αναπόσπαστο το έργο σου στο διάβα μου

Συνομιλεί, με την αρχή και το τέλος,

Γιατί μαζεύει τριγύρω μου

Τα γιατί και τα διότι…

Σημειώνω στην καρδιά μου το όνομα σου

Πριν κλείσει και πάλι ερμητικά…

Διαπιστώνω άκρα ησυχία

Στις αλλεπάλληλες σκέψεις μου για σένα…

Μα κάπου εκεί έξω, έρχεσαι και ταράζεις τα όσα χτίζω, λογικά και μετρημένα…

Μα χαλάλι σου…

Στο μάθημα μου, είσαι ο κοινός παρανομαστής…

Στο αδιέξοδο μου, η όαση…

Σημειώνω στο μπλοκάκι μου

Τα λόγια σου…

Θησαυρός στο μαυσωλείο του κόσμου…

Και εσύ, ξεχωριστός ανάμεσα τους…

Να προκαλείς…

Και εγώ σημαδεύω τα ίχνη σου

Για να θυμάμαι, ότι από κει πέρασες…

Από την καρδιά μου…

Και χάραξες πάνω της

Όλη τη ζωή…