Θέλει να γευτεί κάτι διαφορετικό

Να γίνει παρέα του στη στενοχώρια…

Δηλώνει παρόν με κάθε ευκαιρία

Ακροβατώντας στα μη και τα θέλω του…

Χαρακώνει τα θεμέλια του

Διαπερνώντας σε άλλη διάσταση,

Λυτρώνοντας το νου από σκέψεις

Που δεν έχουν τελειωμό…

Γλυκιά παρέα στη μοναξιά του

Με ή χωρίς τους άλλους…

Ενσωματώνεται στο δηλητήριο

Λέγοντας ναι στο θάνατο…

Και όταν η νικοτίνη αρχίζει να κυλά στο αίμα του

Νιώθει τη βεβαιότητα μιας υπέροχης ζωής…

Μα τα προβλήματα δεν εξουδετερώνονται

Σημαίνουν την έναρξη νέων προβλημάτων…

Αόρατοι στην αρχή

Θανατική καταδίκη αργότερα…

Η θεωρία της ξενοιασιάς

Παίρνει το δρόμο για το τέλος…

Και αποθανατίζει μια νεκρή εποχή

Στο όνομα του πάθους…

Ένα πάθος χωρίς γυρισμό

Που κόβει τα φτερά για συνέχεια

Πυροδοτώντας μια συνήθεια

Αποπροσανατολισμού…

Γόρδιος δεσμός εφ΄όρου ζωής

Σε κενές σελίδες μοιραίου μυθιστορήματος…

Διαγράφει για πάντα το Εγώ του

Παίρνοντας μαζί κάθε τι ωραίο…

Δεν θέλει να το κόψει

Είναι γλυκιά παγίδα στο σώμα του…

Φυλλομετρά το ημερολόγιο

Μα δεν υπάρχει τίποτα να γράψει πλέον…

Κουκίδα στο χάρτη

Ενός σπάνιου προορισμού

Δυσκολεύεται να βρει πυξίδα…

Καίει τα σωθικά του, ξαφνικά

Μα αγνοεί τα σημάδια…

Το ένα πακέτο μετά το άλλο

Στήνουν χορό για εκείνον…

Όχι, δεν ξεπερνά τα προβλήματα

Το αντίθετο…

Τον παρασέρνουν σε ένα αργό θάνατο

Το δικό του, θάνατο…

Και δεν έχει σημασία τελικά

Παρά μόνο να διώξει τα σύννεφα, με τον καπνό…

Στοιχειώνει τη ζωή του

Για ένα, δύο ή και παραπάνω πακέτα λύτρωσης…

Και το μόνο που καταφέρνει

Να σβήσει μια μέρα ξαφνικά…