Δώσε μου τα μάτια σου, να σου δώσω τα δικά μου

Να δεις πως βλέπω τον κόσμο και τους ανθρώπους γενικότερα…

Τα μάτια μου δεν είναι σαν των άλλων

Ίσως γι’ αυτό μπορώ και βλέπω πολλά περισσότερα…

Κανείς δεν ρώτησε πως γίνεται να βλέπω πίσω από προσωπεία…

Κανείς δεν κατάλαβε το νόημα του λόγου μου…

Κοίτα με βαθιά στα μάτια, με τα μάτια μου

Για να καταλάβεις την αγάπη μου…

Ίσως εσύ να υποφέρεις, γιατί είσαι τυφλός

Πιότερο από μένα…

Η τυφλότητα σου δεν είναι μόνιμη

Αν θέλεις μπορείς να δεις…

Δώσε μου τα μάτια σου, να σου δώσω τα δικά μου

Να δεις πόσο καθάρια ματιά έχω…

Να δεις και να θαυμάσεις τον αγώνα μου

Για τη διατήρηση της αγάπης…

Για όλα όσα κάνω με τη θέληση μου

Για σένα, ειδικά…

Και πάρε την καρδιά μου, τυλιγμένη με λουλούδια

Και βάλε την στα δεξιά σου, όταν σταματήσει η δική σου να χτυπά…

Ίσως τότε να δεις, με τα δικά μου μάτια

Τι σημαίνει να αγαπάς και να θυσιάζεσαι…

Κάτι που δεν σε έμαθαν, γιατί δεν φταίς εσύ…

Αν δεν μάθεις την αγάπη, πως θα μπορέσεις να τη δώσεις;

Μακάρι να μπορούσα να στη μάθω εγώ…

Όμως εγώ σε λίγο θα πετάξω εκεί που πάντα ήθελα…

Δεν θα έχω χρόνο για σένα…

Όμως, αν έχεις τα μάτια μου θα γίνεις Άνθρωπος

Και αν αποκτήσω τα δικά σου, δεν θα πληγωθώ ξανά…

Δώσε μου τα μάτια σου, και πάρε τα δικά μου

Ίσως έτσι, μαλακώσει κάποτε η καρδιά σου, και μάθεις να αγαπάς…