Όσα χρόνια είμαι στο ίντερνετ, έχω δει, και έχω ακούσει πολλά, και άλλα τόσα είδα και άκουσα απο κοντά...Προσωπικά, ανέκαθεν ήμουν της άποψης, ότι είναι καλύτερα να γνωρίζονται οι άνθρωποι με προσωπική επαφή, παρά ανώνυμα...Και αυτό, επειδή στο ίντερνετ, γίνονται πολλά λάθη, και γράφονται πολλά ψέματα όσον αφορά το ποιόν κάποιου, για προσωπικό όφελος τρίτων, αλλά και του ατόμου το οποίο ψεύδεται προκειμένου να κερδίσει κάποιον ή κάτι...Για μένα, είναι κρίμα να χάνουμε το χρόνο μας με την ανωνυμία αλλά και τα ψέματα...Ειδικά, όταν είναι άνθρωπος μεγάλης ηλικίας, ο οποίος ξέρει τι θέλει και γιατί το θέλει...Είναι ανάρμοστο απο μέρους τρίτων, να ανακατεύονται στη ζωή του καθενός, επειδή έχουν όφελος απο το άτομο αυτό...Γιατί, το αποτέλεσμα θα είναι το ίδιο, αργά ή γρήγορα όλα θα αποκαλυφθούν, οπότε πιο το όφελος να πεις ψέματα για αυτό που είσαι; Εγώ ανήκω στα παιδιά της δεκαετίας του ΄80, γεννήθηκα το ΄74, το ΄80 ήμουν παιδί ακόμα...Και ειλικρινά σας μιλάω, εκείνη την εποχή πέρασα τα καλύτερα χρόνια της ζωής μου, δεδομένου ότι, γνώρισα αξιόλογους ανθρώπους τους οποίους έχω στην καρδιά μου μέχρι σήμερα...Αυτό που υπάρχει ακόμα στη μνήμη μου, είναι η προσέγγιση των ανθρώπων εκείνης της εποχής, μεταξύ τους...Υπήρχε μια αγνότητα θα έλεγα στα λόγια και τις πράξεις...Υπήρχε η προσωπική επαφή, πριν τους υπολογιστές και τα κινητά...Ακόμα θυμάμαι, πόσο λαχταρούσα να πάρω τηλέφωνο τους φίλους μου, για να διαβάσουμε μαζί στο σπίτι μου ή στο δικό τους. Ακόμα θυμάμαι, την πρώτη μου αγάπη, η οποία έμεινε μια όμορφη ανάμνηση, μια και έμεινε ανεκπλήρωτη...Θυμάμαι τα γράμματα που γράφαμε και τα δίναμε δια χειρός, τα βλέμματα τα νεανικά που συναντιώντουσαν χωρίς όμως να έχει καμιά απο τις δυο πλευρές το θάρρος να πει μια λέξη...Ξέραμε όμως ποιον είχαμε μπροστά μας, γνωρίζαμε το χαρακτήρα του, την ηλικία του, την οικογένεια του...Οτιδήποτε αφορούσε κάποιον τον οποίο θαυμάζαμε και θέλαμε να μάθουμε για αυτόν, τον ρωτούσαμε απευθείας...Χωρίς μεσάζοντες, χωρίς ίντερνετ, χωρίς ψέματα...Τι ωραία χρόνια, και πόσο τα νοσταλγώ...Θα ήθελα να γύριζε ο χρόνος πίσω, να ξεκινούσα πάλι απο την αρχή...Τότε, θα τολμούσα να κάνω πράγματα τα οποία δεν έκανα ποτέ...Και στα επόμενα χρόνια που ακολούθησαν, τη δεκαετία του ΄90, δεν θα έκανα λάθος επιλογές με λάθος ανθρώπους...Ούτε θα κατέστρεφα τη ζωή μου επειδή κάποιος μου είπε ψέματα...Όχι, δεν θα έκανα, ούτε θα κάνω το ίδιο λάθος...Ακόμα και σήμερα, είμαι της παλιάς σχολής, δηλαδή, μου αρέσουν οι άνθρωποι οι οποίοι δεν λένε ψέματα για να ανέβουν στα μάτια μου, όσοι το έκαναν, έχουν ήδη πέσει πολύ χαμηλά...Ειδικά για το γεγονός του θεάτρου, όχι στην αίθουσα του θεάτρου αλλά εκτός αυτής, το μόνο που μπορώ να πω είναι, μακάρι να υπήρχε ενα κουμπάκι να με γύριζε πίσω στο παρελθόν...Εκεί που υπήρχαν αυθεντικοί άνθρωποι! Υπάρχει τίποτα καλύτερο; Γνώριζες έναν άνθρωπο, και ήξερες τι άνθρωπος ήταν! Δεν είχαμε ανάγκη να κρυφτούμε απο τίποτα και απο κανένα! Γνωρίζαμε τις παρέες, και την οικογένεια...Μιλούσαμε χωρίς υπεκφυγές και ανωνυμία...Δεν υπήρχαν ραντεβού στα τυφλά, επειδή κανείς απο τις δυο πλευρές δεν το χρειαζόταν! Όταν θέλαμε να βγούμε με κάποιον, το λέγαμε προφορικά, ορίζαμε ώρα και τόπο, και βγαίναμε! Δεν υπήρχαν μυστικά ούτε προωθήσεις μηνυμάτων και κλήσεων όπως τώρα, με τους υπολογιστές και τα κινητά! Δεν υπήρχε ψέμα γενικότερα! Δεν υπήρχαν υποκλοπές ούτε χρειαζόταν να αντιγράψει κάποιος κάποιον ή κάτι για να κερδίσει κάποιον! Διότι αυτόν που ήθελε τον είχε μπροστά του! Ξέραμε τα πάντα για αυτόν! Στη σημερινή εποχή, δυστυχώς, δεν συμβαίνει το ίδιο...Για λόγους συμφέροντος, ορισμένοι λένε ψέματα...Το θέμα όμως είναι,ότι δεν αρκεί να κερδίσεις κάτι επειδή κατάφερες με τον έναν ή τον άλλο τρόπο να το προσεγγίσεις...Το θέμα είναι, να καταφέρεις να το κρατήσεις δια παντώς! Πως θα γίνει αυτό, αν δεν ρωτάς τον άλλο ιδιαιτέρως για ότι θέλεις  να μάθεις; Πως θα πραγματοποιηθεί μια υγιή σχέση, αν εξ αρχής στηρίζεται στο ψέμα; Αν είναι να κερδίσεις κάτι ή κάποιον για να τα χάσεις σε σύντομο χρονικό διάστημα, ποιος ο λόγος να προσπαθήσεις με πλάγια μέσα για οτιδήποτε; Αναρωτήθηκες ποτέ, πόσο πιο όμορφος θα ήταν ο κόσμος μας, αν υπήρχε ειλικρίνεια; Ποιος ο λόγος να συνεχίσω εγώ να παριστάνω ότι δεν καταλαβαίνω το ψέμα του άλλου, όταν ο άλλος δεν έχει να μου δώσει τίποτα; Και το γνωρίζω εξ αρχής; Ποιος ο λόγος να συνεχίσω να παλεύω για κάτι που δεν θα έχω ποτέ; Ποιος ο λόγος να μην φύγω και να μην ξαναρχίσω απο την αρχή, εκεί που θα με αγαπάνε πραγματικά και θα δίνουν ώθηση στα θέλω και στα ονειρα μου; Δεν έχει σχέση η ηλικία μου, επειδή δεν έχω ζήσει τίποτα, θέλω να τα ζήσω τώρα...Και δεν θα αφήσω κανένα να μου στερήσει τη ζωή μου...Γιατί, όση υπομονή και αν έχει κάποιος, κάποια στιγμή εξαντλείται...Δεν γίνεται αλλιώς, οι συγκυρίες τα φέρνουν έτσι...Ειδικά όταν είναι κανείς, δε μια ηλικία σαν τη δικιά μου, ειδικά όταν έχει ζήσει μια ζωή σαν τη δικιά μου...Είναι αμαρτία απο το Θεό, ένας άνθρωπος να μου στερεί το μέλλον μου, επειδή εκείνος δεν είναι ευχαριστημένος με τη δική του ζωή...Επειδή ζηλεύει το κάθε μου βήμα...Επειδή ποτέ δεν θα καταφέρει να με φτάσει, λόγο διαφορετικών χαρακτήρων και ζωής...Όταν γνωρίζω έναν άνθρωπο απο τον υπολογιστή και δεν λέει την αλήθεια για τον εαυτό του, πως να τον εμπιστευτώ εγώ εκεί έξω; Αν υποθέσουμε ότι στο ιντερνετ βρίσκουμε το άλλο μας μισό, λογικά, πρέπει να είμαστε ειλικρινείς...Σε οτιδήποτε μας αφορά...Επειδή όμως μέχρι τώρα δεν είδα ούτε άκουσα κάποιον ειλικρινή, για αυτό το λόγο θεωρώ το ίντερνετ σκουπίδι...Γιατί, δεν γίνεται να μιλάω εγώ με έναν άνθρωπο με τον οποίο ταιριάζω και είναι μέσα στα πλαίσια της αναζήτησης μου, και να βλέπω μια άλλη πραγματικότητα! Για αυτό θεωρώ, ότι είναι καλύτερα να γνωρίζεις κάποιον πρόσωπο με πρόσωπο, και να λέει την αλήθεια για τον εαυτό του! Είναι πολυ σημαντικό αυτό! Δεδομένου ότι εγώ δεν θα έβγαινα ποτέ με κάποιον, για συγκεκριμένους λόγους! Δεν μπορεί να με αναγκάσει κάποιος να βγω! Γιατί όταν ανακαλύψω την απάτη, θα με χάσει! Πιο το όφελος λοιπόν; Για εκείνον; Αναρωτιέστε ακόμα, αν είναι σωστά τα γραφόμενα μου; Ρωτήστε τότε τον εαυτό σας, σε μια προσωπική κουβέντα μαζί του, ποιον θα θέλατε να έχετε δίπλα σας; Το  αυθεντικό, ή το αντίγραφο;