"Μην αφήνεις τον εαυτό σου να γίνεται θύμα της εποχής του. Δεν είναι η εποχή μας που θα μας διαλύσει, όπως δεν είναι ούτε και η κοινωνία. Έτσι και κατηγορήσεις την κοινωνία, καταντάς να καταφεύγεις στην κοινωνία για να βρεις την λύση. [...]. Σήμερα υπάρχει η τάση να συγχωρούνται οι ηθικές ευθύνες απ τα άτομα και να θεωρούνται θύματα των κοινωνικών συνθηκών. Αν χάψεις τέτοιο παραμύθι και το αγοράσεις, το πληρώνεις με την ψυχή σου. Δεν είναι οι άντρες που περιορίζουν τις γυναίκες. Δεν είναι οι κανονικοί που περιορίζουν τις αδερφές. Δεν είναι οι λευκοί που περιορίζουν τους μαύρους. Αυτό που περιορίζει τους ανθρώπους είναι η έλλειψη χαρακτήρα. Αυτό που περιορίζει τους ανθρώπους είναι πως δεν έχουν το θάρρος του κερατά, δεν έχουν την φαντασία, να πρωταγωνιστήσουν στην ίδια τους την ταινία κια ακόμα λιγότερο να την σκηνοθετήσουν. Μπλιάχ!"

Τομ Ρόμπινς, Τρυποκάρυδος.

Ωραίο πράμα η ζωή, και για φαντάσου, μας ανήκει.

Υ.Γ. Είθε να διαβαστούν τα βιβλία του Τομ Ρόμπινς χωρίς να διαστρεβλωθούν.

Υ.Γ.2 τα δελφίνια κολυμπούν ακόμα. Ευχαριστώ.

Tip χάριν της ικανοποίησης μέσω της συναντίληψης: Ο τίτλος, όπως και σχεδόν όλα τα πράγματα είναι διφορούμενος.