Ανεμος φυσα...ανακατευει την αμμο και ανυψωνει τους κοκκους της σε τρελο χορο...νικα τη βαρυτητα για λιγο...

Το φεγγαρι καθρεφτιζει τον εαυτο του στα τσαλακωματα του μαυρου της θαλασσας...

Κοσμος πολυς μα εγω ακουω τους ηχουςωτης φυσης

Ειμαι μονο εγω το σεληνοφως και το αερακι.

Εγω κι εκεινη η λαμψη που θα αναψει τα ονειρα μου...και η πνοη που θα τα ταξιδεψει...

Ρε δε γαμιεμαι λεω γω...καθομαι και γραφω ουτοπικες παπαριες για να σκοτωσω τη βαρεμαρα μου.

Που εισαι ποθε να μου σβησεις τις λεξεις?

Πληττω...