Οι δρομοι αδειοι κι η πολη φαντασμα.

Ετσι μ αρεσει.Ετσι την προτιμω.

Τραυματισμενος και μοναχικος στρατιωτης που κουτσαινει...

Θα με βρεις αν ακολουθησεις τις κηλιδες απο αιμα που αφηνω...

Ψαχνω να βρω ενα ομορφο μερος να ξεψυχησω με την ησυχια μου.

Εκει το αιμα θα γινει λιμνη.Γαλαζια.Θα μεταμορφωθει σε ονειρα.Ονειρα με  χερια ικανα να παιζουν με δεικτες ρολογιων και με τροχιες αστερων.

Χρονος...ποσο φιλος και εχθρος μιας ομορφης στιγμης...της δινει πνοη για να τη σκοτωσει σε μια...στιγμη...

Τοσο ζουν και οι σκεψεις μου...

Ετσι ζω κι εγω...για την στιγμη...τη νεογεννητη ετοιμοθανατη αληθεια μου...