Όταν ένα μωράκι έρχεται με τη γέννησή του...και γεμίζει την ατμόσφαιρα με το κλάμμα του και τις πορδούλες του...

Μετατρέπει το ζευγάρι σε οικογένεια χιμπατζήδων!

Βλέπεις τη μητέρα να το εχει στο στηθος να το θηλαζει και το μονο που την απασχολει ειναι γιατι δεν τρωει πολυ...η γιατι ρευτηκε...η γιατι κοιμαται πολυ...

Οι χιμπατζηδες δεν εχουν αυτες τις αποριες για το μωρο τους.

Ξερουν τι να κανουν απο εντσικτο υποθετω.

Αρα θα προτιμουσα να εκανα επισκεψη σε ενα κλουβι με μαιμουδες.

Απιστευτο πως ολοι εργαζονται γυρω απο την ικανοποιηση των αναγκων αυτου του νεου μικρου οργανισμου που ανθρωπο δε το λες(δεν ανω θρωσκει,δεν εχει ιδεες σκεψεις,αποψη για την τεχνη φαντασια κι ελλογη σκεψη).

Θα το περιεγραφα ως κατοικιδιο με εντσικτα που καποια στιγμη θα αρχισει να γινεται ενας ανθρωπος.

Τοτε θα αρχισει σταδιακα να απομακρυνεται απο την οικογενεια των γονεων χιμπατζηδων του.

Σταδιακα η απομακρυνση αυτη θα προσδωσει ανθρωπινη οψη και στις μουρες των γονεων κι αυτη η ενοχλητικη κλαψιαρα κουραδομηχανη που δε λεω ειναι πολυ γλυκια για τα 10 δευτερολεπτα που θα την χαζεψεις στην κουνια της,θα φανερωσει την προσωπικοτητα της...

θα αποκτησεις λογους να την συμπαθεις η αντιπαθεις.Θα γινει ανθρωπος δηλαδη.

Και οι γονεις οσο πιο γρηγορα παψουν να ανησυχουν για αυτο το νεο ανθρωπο τοσο πιο νωρις θα επιστρεψουν απο την πρωτογονη μορφη τους στην κανονικη της κοινωνιας μας.