Στον χαλασμενο Πυργο της μελωδιας πηγα κι εφτασα στην κορυφη...καθισα δειλα δειλα σε μια μισοχαλασμενη καρέκλα...κοίταξα τους σοβάδες του παλιου κτηριου να χασκουν...σιγη

Που ειναι οι αριες που ακουγα καποτε απο μελωδικες σοπρανο...που ειναι οι γεματες ογκο νοτες επιδοξων βαρυτονων...

Μονο ενα καναρινακι τιτιβιζε...κι εσπαγε τη σιωπη

Μονος κι εγω σαν κι αυτο...

Οι Θεοι της μουσικης κοιμουνται...

Καλο απογευμα...

Γεματο μνημες να παιζουν στο μυαλο σαν μαυροασπρη ταινια αλλης εποχης...

Κι εγω μια κινουμενη μουτζουρα αφηνω ιχνη σε μια πολη αδειανη

Το καναρινι συνεχιζει ακαθεκτο...να κελαηδα τους ηχους της σιωπης...