Καλημέρα φίλες μου και φίλοι μου,

καλημέρα και σε όλους όλες, που με αγαπούν και  με διαβάζουν,

γιατί χωρίς να φροντίζω ιδιαίτερα το blog μου, κάποιες χιλιάδες αναγνώστες, αναγνώστριες ενδιαφέρονται και διαβάζουν τα γραφόμενά μου.

Απλά το αναφέρω, δηλώνοντας ταυτόχρονα την έκπληξή μου

Αυτό για μένα είναι μια σιωπηλή αναγνώριση και με γεμίζει χαρά και ικανοποίηση. Γιατί ο καθένας μας μην περιμένει αναγνώριση από γνωστούς και... φίλους, ούτε από τον κύκλο της λογοτεχνίας και της Μουσικής, δηλαδή από " Αντιπάλους" ας μου επιτραπεί η έκφραση.

Ευτυχώς δηλαδή που υπάρχει το blog μου εδώ  και μπορώ να δημοσιεύω ότι θέλω, πάντα με την ευθύνη που με διακρίνει.

Σήμερα διαβάζοντας τα ποιητικά μου - στιχουργικά μου δημιουργήματα, ανέσυρα τους στίχους που ακολουθούν.

Να σας πω δεν θυμάμαι αν τους έχω μελοποιήσει.

Πιθανόν να είναι και αυτοί ποστιασμένοι στο τεράστιο ανεκμετάλλευτο αρχείο μου.

Αλλά εγω....

DUM SPIRO SPERO, 

όσο θα υπάρχω θα αναπνέω,

ή καλύτερα για την προκειμένη περίπτωση,

εγώ θα γράφω... θα γράφω...

Έτσι σήμερα αν σας ενδιαφέρει, διαβάστε τους στίχους που ακολουθούν.

ΔΙΧΩΣ ΤΗΝ ΔΙΚΗ ΣΟΥ ΑΓΑΠΗ  

Άπλωσε η νύχτα τα φτερά της,

πάνω απ' την πόλη που κοιμάται,

κάποιος σκύλος μακριά βρυχάται

και η γειτονιά... στα όνειρά της.

Και πως θα περάσουνε οι ώρες,

που δεν λέει να κλείσω μάτι,

κι' όλα μου τα λάθη,

κατακύζουν το μυαλό;

Και πως θα περάσουνε οι ώρες,

ποιος ξέρει αύριο τι θάρθη,

δίχως την δική σου αγάπη,

δεν υπάρχω... κι' ούτε ζω.