Λόγια εδώ, λόγια εκεί,
λόγια παντού χωρίς τιμή.
“Δεν σε ξεχνώ”, “σε αγαπώ”,
“ότι κι αν γίνει θα’μαι ‘δώ”.

Κι εγώ ξανα αιμορραγώ
και προσπαθώ να κρατηθώ,
πριν το κενό για μια στιγμή
χαμένος δίχως λογική.

Γιατί χαθήκαν οι στιγμές,
χαθήκαν όνειρα, ζωές.
Το μέλλον μου ακροβατεί,
μα το σχοινί έχει κοπεί…

.................................................

Copyright © Δημήτριος Μπονόβας