Φίλες, φίλοι, ένα ποίημά μου πρόσφατο αναρτώ σήμερα και το θέτω στην δική σας κρίση. Τα σχόλιά σας δεκτά μα και απαραίτητα για μένα.

ΜΕ ΤΟΥ ΗΛΙΟΥ ΤΗΝ ΑΧΤΙΔΑ

Με του ήλιου την αχτίδα

στην κόψη του μαχαιριού,

 ξαναζήσαμε στιγμές αδυναμίας.

Με την άνοιξη να την κρατώ

στις άκρες των δακτύλων μου,

σου ζήτησα ένα τραγούδι να μου πεις. 

Μα εσύ, χωρίς να με αναστήσεις…

έσπρωξες τις λέξεις στον καιάδα του γκρεμού,

δίχως να αφήσεις  τον οίκτο να με αγκαλιάσει..