Μες στα σκοτάδια της οδύνης
Και στο χαμό της προσμονής
Μέσα σου κοίτα τι αφήνεις
Και κράτησε οτι ποθείς.

Ψάξε το φως της αληθείας
Σβήσε το ψέμα της κακίας
Άδραξε το φως της μέρας
Βύθισε μέσα σου το "τέρας".

Ζύγισε πάντα την αλήθεια
Κι ας κατοικεί στα παραμύθια
Κι αυτά μάθημα μας δίνουν
Αν και σ'ομιχλη μας τυλίγουν.

Πίσω απ' της σκηνής τα φώτα
Κρύβεται του σκηνιού η ρότα...
Και αν ψάξεις θα την βρεις
Και ας σκύψεις...κι ας χαθείς...

Κι οταν θα νοιώσεις δυνατός
Θα είσαι ο δικός σου "εαυτός"
Δεν θα φοράς προσωπείο
Δεν θα χρειάζεσαι εκμαγειο.

Όπως θα είσαι αληθινός,
θα εκπέμπεις όλος φως
Γιατι απ την ψυχη σου
Θα λαμπυρίζει η ύπαρξη σου....

Χρυσουλα Νικολάκη
26.12.2017
.....................................................

Μόνος κι απόψε τριγυρνάς,
κενός και σαστισμένος.
Κάτω απ’τα φώτα τα πολλά
στο μέσα σου πνιγμένος.

Χτυπάς και αντιμάχεσαι,
παλεύεις τον εαυτό σου.
Στις σκέψεις πάλι ξενυχτάς
και πίνεις τον καημό σου.

Κι είναι το αύριο θολό,
αυτό που ξημερώνει.
Το τίποτα σαν το κοιτάς,
θεριεύει κι αντριώνει.

Μα είν’στο χέρι σου το φως,
στο χέρι κι η ελπίδα.
Τα όνειρα να γίνουνε
πολύτιμη πυξίδα.

Ρίξε το “πρέπει” στα σχοινιά
και γίνε η αιτία,
να βρει το δρόμο της ξανά
για σε η ευτυχία.

Copyright © Δημήτριος Μπονόβας