Στο μέτρο πάνω πάτησα
να βρω τα δυο σου μάτια.
Σε θάλασσες ταξίδεψα
στης τρίαινας παλάτια.

Στη σκέψη μου σε έκλεισα
να ζω με τη μορφή σου.
Κάθε μικρή μου ανάμνηση
να ξενυχτά μαζί σου.

Σε λέξεις μου σε μίλησα
στο γκρίζο μου μυαλό,
να’ρθεις να ρίξεις χρώματα
να φτιάξω ουρανό.

Copyright © Δημήτριος Μπονόβας
................................................................

Μια μελωδία σου ζητώ να γράψεις συ για μενα.
Χρώματα να 'χει ζωηρά μην ειν' ξεθωριασμένα.

Η μελωδία σου αυτή ν' αρχίζει καλοκαίρι,
αγάπη να μοσχοβολά, να μου κρατά το χέρι.

Και στου χειμώνα το χιονιά 'μενα να νανουρίζει,
να σβήνει την παγωνιά, σα μύρο να αναβλύζει.

Χρώμα να παίρνει ζωηρό να μοιάζει μ' ανεμώνη.
Να σπά το γκρίζο του καιρού, ν' ανθίζουνε οι κλώνοι.

Με τη φωνή του αηδονιού να με κανακεύει...
Στα χρώματα του ουρανού εμέ να συντροφεύει....

Χρυσα Νικολάκη 26.1.2018