Ποιον να βρω σαν και σένα

ποτέ κανείς δεν θα είναι σαν και σένα...

Είναι δυνατόν, να πέσει το φεγγάρι στη γή;

Είναι δυνατόν, να χαθεί ο ήλιος για πάντα;

Έτσι και εγώ, δεν πρόκειται να σε ξεχάσω...

Τι και αν πέρασαν τόσα χρόνια

τι και αν έχουμε διαφορετικές ζωές...

Και στη στερνή μου πνοή, εσένα θα φωνάξω

γιατί το όνομα σου, ήταν βάλσαμο στις πληγές μου...

Και αν ποτέ δεν σε ξαναδώ

αγάπη μου, θα ΄θελα μια μέρα να μάθεις

πόσο σε αγάπησα στα νιάτα μας...

Πόσα όνειρα έκανα, που δεν πραγματοποιήθηκαν

και δεν θα πραγματοποιηθούν...

Για κάποιους, η γνωριμία μας ήταν κάτι παιδιάστικο

είναι επειδή, δεν ήταν ικανοί να αγαπήσουν...

Ξέρεις τι αγάπησα σε σένα;

Το χαρακτήρα σου...

Ήταν ίδιος με τον δικό μου...

Και αν είμασταν μαζί, δεν θα χωρίζαμε ποτέ...

Τι και αν πέρασαν χρόνια...

Ακόμα σ΄αγαπώ...

Και αν μου δινόταν η ευκαιρία να σε δω

θα στο έλεγα...

Ότι δεν σου είπα τότε

θα στο έλεγα τώρα...

Σ΄αγαπώ...Σ΄αγαπώ...Σ΄αγαπώ...

Περνούν οι μήνες, τα χρόνια και όμως

είναι σα να είναι μόλις χτες...

Που ξημεροβραδιαζόμουν γράφοντας ποιήματα για σένα

σε ενα δωμάτιο,μόνη...

Κρίμα...

Δεν το έμαθες ποτέ...

Αν είχα μια ευκαιρία σήμερα

θα σου έλεγα, σ΄αγαπώ...

Ήσουν δεν ήσουν μαζί μου...

Και αυτό το σ΄αγαπώ

είμαι σίγουρη θα το κρατούσες

πολύτιμο φυλαχτό...