Όταν βιώνουμε μια αδικία, συνήθως αναρωτιόμαστε, μα γιατί να συμβεί αυτό σε μένα, και όχι σε κάποιον άλλο, γιατί τα περισσότερα συμβαίνουν στους καλούς ανθρώπους και όχι στους χειρότερους, γιατί δεν υπάρχει δικαιοσύνη γενικά σε αυτή τη ζωή και στην άλλη...Και όμως, για όλα υπάρχει εξήγηση, και ας μην <βλέπουμε> εκείνη την ώρα, και ας μην <ακούμε>...Ίσως, υποσυνείδητα, κάποιος να θέλει να μας πει κάτι με όλα αυτά που γίνονται, απλά, τη δεδομένη στιγμή, εμείς δεν το αντιλαμβανόμαστε...Ο πόνος, μας κάνει να μη σκεφτόμαστε καθαρά, και η ψυχή μας ματωμένη απο το κάθε είδους χτύπημα, είτε σκληραίνει, αφήνοντας στους άλλους το μήνημα, μη με πλησιάζεις γιατί θα την πληρώσεις εσύ, είτε, μαλακώνει, κάνοντας  μας ευάλωτους, απέναντι στο κάθε γεγονός...Γιατί όμως, τελικά, να συμβαίνουν όλα τα στραβά και οι αδικίες ειδικά σε μας; Αυτό το ερώτημα, εδω και χρόνια δεν απαντήθηκε ποτέ απο κανένα, γιατί όλοι μας, δεν μπορούμε να διαπιστώσουμε τα κρυφά μηνύματα κάποιου γεγονότος...Για παράδειγμα, γιατί εγω να χάσω τα παιδιά μου, και ο Θεός να τα δώσει σε ανθρώπους οι οποίοι δεν αξίζουν; Γιατί εγώ να χάσω τη δουλειά μου, και να την πάρει κάποιος άλλος, λιγότερο ικανός απο μένα; Γιατί εγώ να πάθω όλα τα δεινά του κόσμου, και ο χειρότερος εγκληματίας να είναι ακόμα ελεύθερος; Είναι τα συνηθέστερα ερωτήματα αδικημένων ανθρώπων...Όταν όλα περνούν, όταν έχει γίνει το κακό, και καθόμαστε ήσυχοι σε μια γωνιά με ενα φλιτζάνι καφέ να σκεφτούμε, όλα τα γιατί, τότε είναι που πέρνουμε και όλες τις απαντήσεις, και μάλιστα, πολλές φορές, έρχονται, όταν δεν τις χρειαζόμαστε πλέον...Ένας άνθρωπος χάνει τα παιδιά του, ίσως επειδή ο Θεός <είδε>, ότι τη δεδομένη στιγμή, δεν έπρεπε να γίνει γονιός, είτε λόγο ανωριμότητας, είτε λόγο φτώχιας, είτε λόγο αρρώστιας, Ένας άλλος άνθρωπος, χάνει τα παιδιά του, όταν τα έχει ήδη ζήσει, αλλά ο πόνος είναι ίδιος με την πρώτη περίπτωση, επειδή το παιδί είναι αναντικατάστατο, και όσα παιδιά και αν υπάρξουν στη ζωή μας, αυτά που χάθηκαν θα είναι τα πιο πολύτιμα...Σκεπτόμενος λοιπόν ένας άνθρωπος το γιατί συνέβη αυτό, βλέπει τα πάντα, σαν μέσα απο μια χαραμάδα απο κάποιο παράθυρο, να μπαίνουν όλες οι απαντήσεις μαζί, αλλά και η ελπίδα ότι θα συμβεί κάτι καλό...Άλλοι μετά απο μια απώλεια προχωρούν στη ζωή τους με χίλιους τρόπους, και άλλοι τους πέρνει απο κάτω η ζωή και παρατάνε τους πάντες και τα πάντα, καταδικάζοντας τον εαυτό τους σε ενα μόνιμο κώμα...Λάθος τρόπος, αλλά δυστυχώς αυτό κάνουν οι λιγότερο δυνατοί άνθρωποι. Και όμως, δεν πρέπει να σκεφτόμαστε έτσι, αντίθετα, να προχωράμε...Υπάρχουν άνθρωποι που όπως είπα, προχωρούν με κάθε τρόπο, αφήνοντας τη μοίρα τους στα χέρια του θεού...Και αποδικνείεται τελικά, ότι έκαναν πολύ καλά, διότι έρχεται μια μέρα που νικητές πλέον της ζωής, απολαμβάνουν τα ηθικά και υλικά οφέλη...Στη επόμενη περίπτωση απώλειας δουλειάς, και αυτό συμβαίνει, επειδή είτε θα βρεθεί καλύτερη δουλειά, είτε κάτι άλλο, πάντως κανείς δεν χάνεται, ειδικά αν έχει αξία, μια μέρα όλα θα πάρουν το δρόμο τους...Όσο λοιπόν δεν έχουμε δουλειά, διαβάζουμε, μαθαίνουμε, σπουδάζουμε, γενικώς προχωράμε, μέχρι να βρεθεί κάτι καλύτερο, γιατί πολλές φορές, όταν συναντάμε εμπόδια είναι για το καλό μας! Και αποδικνύεται τελικά, ότι ναι, έτσι έπρεπε να γίνει, ναι, έγινε για καλό! Όσο για την τελευταία ερώτηση, γιατί όλα τα δεινά σε μένα, και σε αυτό υπάρχει απάντηση, είτε επειδή πληρώνουμε τα λάθη άλλων, είτε επειδή πρέπει να δοκιμαστούμε, πριν ανοίξει ο δρόμος για κάτι πολύ καλύτερο...Και συνήθως δεν δοκιμάζονται οι φαινομενικά αδύνατοι, αλλά οι δυνατοί, ίσως επειδή κατά βάθος, ξέρουν ότι ια μέρα θα τα ξεπεράσουν όλα, και θα βγουν νικητές σε όλα....Έτσι λοιπόν...Για όλα υπάρχει λόγος...Δεν παντρευτήκαμε την αγάπη μας, αλλά κάποια άλλη, δεν είπαμε ποτέ σε κάποιον σ΄αγαπώ, και δεν το έμαθε ποτέ απο κανένα, δεν γίναμε πλούσιοι, αλλά μας πήραν τα κεκτημένα μας άλλοι. Και για αυτά υπάρχει απάντηση...Η αγάπη έρχεται λένε μια φορά, μπορεί όμως η επόμενη να είναι πιο δυνατή, και να κρατήσει και περισσότερο. Μπορεί να ταιριάζουμε περισσότερο, μπορεί να αντέχει σε όλα στο πέρασμα του χρόνου, κάτι που δεν θα απολαμβάναμε στην πρώτη ευκαιρία. Και αν δεν είπαμε σε κάποιον σ΄αγαπώ, ήταν, είτε επειδή δεν το άξιζε να το ακούσει, είτε επειδή λόγο δειλίας γυρίσαμε το κεφάλι και προχωρήσαμε, αλλά τελικά και πάλι αποδείχτηκε ότι πράξαμε σωστά. Και αυτό επειδή βρέθηκε κάποιος να το αξίζει περισσότερο, και αυτός ο κάποιος, είναι αυτός που έκανε τα πάντα για μας! Οπότε αξίζει την αγάπη μας, και οτιδήποτε άλλο απο μας! Δεν γίναμε πλούσιοι, μας πήραν τα πάντα, μείναμε στο άσσο...Ε, και; Ποτέ δεν είπε κάποιος, ότι επειδή χάθηκε κάτι, δεν αναπληρώνεται απο κάτι άλλο. Και αυτό συμβαίνει μόνο για τα υλικά πράγματα...Μπορεί μια μέρα, να γίνουμε πιο πλούσιοι απο ότι είμασταν, αν βάλουμε το μυαλό να δουλέψει, και κυρίως, αν δουλέψουμε τίμια! Διότι, όπως έχει αποδειχτεί, χωρίς μυαλό μπορεί να χάσεις και όσα απέκτησες, όσο μπορείς όμως να σκέφτεσαι, κερδίζεις έδαφος για παρακάτω, αλλά και για πιο πολλά πλούτη, μακροπρόθεσμα! Για αυτό λοιπόν, μη λυπάσαι για κάτι που δεν πήρες τη δεδομένη στιγμή, γιατί και ο άλλος που τα πήρε απο σένα, δεν θα τα χαρεί...Ή, θα τα χάσει όπως ακριβώς τα κέρδισε...Έτσι λοιπόν, φτάνουμε το λογικό συμπέρασμα, ότι όλα γίνονται για κάποιο λόγο...Και μια μέρα παίρνουμε όλες τις απαντήσεις...Αυτό που πρέπει να κάνουμε μέχρι τότε, είναι, να παραμείνουμε ψύχραιμοι και να συνεχίσουμε να προχωράμε στη ζωή...Άλλωστε, ποτέ δεν είναι αργά για τίποτα! Όταν χάσεις κάτι ή κάποιον, κλάψε, με όλη τη δύναμη της ψυχής σου...Αλλα μετά, σκούπησε τα δάκρυα και προχώρα! Αυτό είναι το σημαντικό! Να προχωρήσεις! Αν το κάνεις αυτό, έχεις κερδίσει! Και μια μέρα, πίστεψε με, θα κοιταχτείς στον καθρέφτη και θα πεις...Ζωή, σε νίκησα, τώρα θα ζήσω και εγώ...Ζωή, ήρθε η ώρα και για μένα...Και θα σηκώσεις το βλέμμα ψηλά, και θα πεις, σε ευχαριστώ Θεέ μου! Σε ευχαριστώ για όλα! Γιατί πήρα το πολυτιμότερο μάθημα που μπορούσες να μου δώσεις...Αξίζω περισσότερο απο όλα τα σκουπίδια που γνώρισα στη ζωή...Και ότι αξίζει, δεν χάνεται...