Ο έφηβος δυσκολεύεται να σηκώσει το βάρος του ενήλικα.

Και τώρα που το σχολείο τέλειωσε υπό κάθε μορφή εκπαίδευσης και όλες οι εξετάσεις ξε-περάστηκαν...

Να σου μπροστά γυμνός ξανά απέναντι στη φλόγα της ζωής...

Θυμήθηκες τότε που κρύφτηκες πίσω από τα βιβλία γιατί ήσουν δειλός να ζήσεις?

Γιατί ήσουν μια τίγρης που οταν κοιταζες στον καθρεφτη εβλεπες ενα...γατακι και ασχημο?

Γιατί σε πλήγωνε η απογοήτευση σε βαθμό που δε σε άφηνε να διεκδικήσεις τις μικρές νίκες της καθηνερινότητας?

Κι έτσι αποφάσισες να πιάσεις μια κιθάρα,κι ένα βιβλίο...

Η μελωδια της πρωτης μαζι με τους στιχους των τραγουδιων εχτισαν για σενα ενα ψευτικο και ιδανικο κοσμο...που δεν τραυματιζει και δεν πονα...αλλα σε μεθα με την ψευδαισθηση του μυθου...

Το βιβλιο σε εκανε να πιστευεις οτι κερδιζεις εικονικους στοχους μιας υπαρκτης πραγματικοτητας...

Αιωνιος σπουδαστης...ποτέ ενήλικος...παγωμένος στα γλυκά 18...

Ξαφνικά το έργο τέλειωσε...

Οι συμμαθητές σου είναι γονείς άλλων παιδιων...

Βγήκες από την παγοφυλακή.

Ξανα μπροστα στη ζωη...θα πρεπει να την αντιμετωπισεις...

Να μάθεις να χάνεις και να κερδίζεις.

Τα παραμύθια τέλος.

Οι γκρίζοι κρόταφοι σου σε προδιδουν...η καρδια σου καπως πιο αδυναμη...το κορμι σου πιο βαρυ...

Δεξου το βαρος...κουβαλα το...επιτελους...