Όμορφα φιλικά σφηνάκια χθες το βράδυ.

Η φωνή μου σήμερα έκλεισε.

Φλερτ με μια ενδιαφέρουσα γυναικεία παρουσία γλύκανε την ατμόσφαιρα κάπως πιο πολύ.

Η εξομολόγηση του φιλαράκου μου ''Την Κ. την προορίζουμε για τον κουμπάρο''

''Πάσο φιλε μου'' απάντησα,άλλωστε το παληκάρι φαινόταν να ενδιαφερόταν πραγματικά για εκείνη.

Ήρθα σε δύσκολη θέση όταν φευγοντας η τυπισσα μου ψυθιρισε κάτι στι αυτι...

Οχι οτι δεν μου αρεσε οτι ακουσα.

Οχι ομως και να χαλασω τη φιλια μου με τα παιδια.

Φευγοντας,εκει γυρω στην περιοχη,σταματησα στο ΤΑΒΕΡΝΑΚΙ απεξω.Ειχε κλεισει τα φωτα του.

Θυμηθηκα την Κυριακη...με επιασε ενα παραπονο...

''Θυμάσαι που μετα τη δουλεια πηγαιναμε σε αυτο το ομορφο ταβερνακι και απολαμβαναμε λιχουδιες με ομορφη μουσικη που θυμιζε δεκαετιες του παλιου καλου ελληνικου σινεμα?Με μπουζουκακι και αρχοντο λαικη ατμοσφαιρα?

Κρασακι να γλυκαινει το λαιμο μας,μα πιο πολυ...η παρεα της...

Ολα γκρεμιστηκαν βιαια μεσα σε λιγες ωρες...

Κυριακη σου αφιεωρωνω τη μερα και τη θυμιση...

Δε μετανοιωνω για την αποφαση,ευχομαι αυτη τη στιγμη να εισαι καπου ευτυχισμενη και να σε αγαπουν οπως και οσο σου αξιζει.

Η ζωη για μενα ειναι σφηνακια στιγμων.

Μπορω να μεθαω απλα με τη θυμιση τους.

Αυτο ειναι η ιδια η ζωη αλλωστε.Στιγμες.

Να οπως χθες σ εκεινο το μπαρακι με τους φιλους μου.

Ενα πατρικο χαδι αγαπης απο τα φιλαρακια μου,που μου θυμισε το χαδι του πατερα μου.

Ενα φλερτ με το υπεροχο χαμογελο της Κ.

Μια συναντηση με τις αναμνησεις απο το ταβερνακι που πηγαινα καποτε με την Κυριακη...

Τι αλλο να ζητησω...