Καθώς το φως απειλεί να νικήσει τη μάχη με το σκοτάδι και να διώξει τα μεθυσμένα αστέρια από το μπαρ του ουρανού,σκορπίζοντας λυκόφως...τα χέρια μου έχουν μια παράξενη μπλε απόχρωση...

όλη τη νύχτα θρηνούσα τα σκοτωμένα μου όνειρα

Ολη τη νύχτα πυρετός

Τωρα blue strange color blue στα ακροδαχτυλα μου

και στ αυτια μου

Madrugada

Παμε παρακατω

Σε λιγο θα κλεισει το νοσοκομειακο ξενυχτι και δεν θα εχω που να παω

Μα γιατι τα ονειρα να ναι απλα μακρυνα ουρανια σωματα που ζουν στο σκοταδι και να μην ζουν στο φως της μερας?

Γιατι να πρεπει να τ αποχαιρετας σε εκεινο το λιγο χρονο που σου παρεχει το μπλε του ξημερωματος?

Καλως ηλθες ξημερωμα σορυ ξενερωμα