-Τί βάρος γεννήθηκα μπαμπά?

-3800...ήταν δύσκολος τοκετός!

Γεννήθηκες με μια πάθηση που ο ένας μυς που κρατάει το κεφάλι στη θέση του ηταν πιεσμένος και μικρότερος του άλλου...

Ήταν μια δύσκολη γέννα.

Γι αυτό το ένα μισό του προσώπου σου είναι διαφορετικό από το άλλο.

"Κρίμα.Θα μπορούσες να είσαι ένας άγγελος" πρόσθεσε και έκλεισε η κουβέντα εκεί...

Αντί αυτό η φύση με έκανε έναν ασύμμετρο δαίμονα...άσχημο...

Όταν έφτασα στην εφηβεία και άρχισε να μ ενδιαφέρει το φλερτ με τα κορίτσια το ένοιωσα...

Αυτη η απόρριψη...τα πρώτα μου βήματα τραυματικά...

Κλείστηκα στον εαυτό μου.

Γέμισα αναστολές και κρύφτηκα πίσω από βιβλία

Κοιταζόμουν στον καθρέφτη για να δω την ασχήμια του εαυτού μου και να τον χλευάσω εγω ο ίδιος πρώτος

Τραυμα βαθυ.Τραυμα χρονιο.

Βύθισε στο σκοτάδι την ευτυχία μου.

Ένας κουασιμόδος που αδύνατον να αγαπήσει κανεις αληθινα.

Συνεχιζω να ζω κουβαλώντας το βάρος στις πλάτες μου

Απλά απο ενα σημειο και μετα ειπα:

Θα δωσω τη μαχη μου με τα εφοδια που μου εδωσε ο Θεος.Δεν θα συνεχισω να Τον προσβάλλω απαξιώνοντας τα καλά στοιχεία μου

Κι έτσι συνέχισα τη ζωή

Ειδικά μάλιστα όταν ξύπνησα μια μέρα καλωδιωμένος σε μια μονάδα εμφραγμάτων σε κάποιο νοσοκομείο της επαρχίας...

Ένοιωσα πως η ζωη ειναι πολυ γλυκια μεχρι την τελευταια της ανασα...

""Γιατρε θελω να φυγω απο το νοσοκομειο"

Διευθυντης:"Κινδυνευεις ανα πασα ωρα και στιγμη με αιφνιδιο σταματημα της καρδιας σου..."

Ασθενης:"θα υπογραψω...αν ειναι να πεθανω προτιμω αυτο να συμβει καπου ομορφα και να χω και καλη παρεα και οχι εσας και τα καλωδια"

Υπεγραψα κι εφυγα

Η ζωη ειναι τοσο ομορφη και μικρη

Δεν θα κατσω να περιμενω την αγαπη απο αλλους ανθρωπους

Θα τη διεκδικησω με ολες μου τις δυναμεις χωρις παραπονο

Ειμαι ενας ασχημος δαιμονας αλλα κι εγω ακομη δικαιουμαι ενα αγγελικο χαδι

Κι ας ξεψυχησω μετα