Το καραβάνι τον εγκατέλειψε...

καθως ο ηλιος σβηνει...η ερημος απλωνεται απειλιτικη...ο ανεμος φυσαει λυσσασμενος...

η αμμος τον χτυπαει παντου...

οι παλμοι ανεβαινουν...

κι εκεινη του χορευει γυρω απο μια φωτια....

οαση η πραγματικοτητα??

Ο σιρόκος φυσαει κοντρα μα εκεινη μαγευτικη λινκιζεται σε εντονα ερωτικους αμανεδες...

αποκεφαλιζει άνθη από κοκκινα τριανταφυλλα...σαν αιμα...πως βρεθηκαν αυτα στην αφιλοξενη γη των κακτων?

καθως πλησιαζω πιο κοντα...βλεπω...μια τιγρης φρουρει τη γυναικεια φιγουρα που κρυβει το μισο του προσωπου της κατω απο ενα ημιδιαφανο μαντηλι...

θα παλεψω με την οαση μου...θα διακρινω τη φαντασια απο την πραγματικοτητα...τους φοβους απο το μυθο...

και στη χειροτερη θα βρεθω αγκαλία με την παγωμενη αμμο...χανοντας την οραση μου....