Τελικά κατάλαβα.

Δεν έφταιγε το ίδρυμα αλλά κάποιοι πολύ λιγοστοί άνθρωποι μέσα σε αυτό.

Το φιλοσόφησα.Δεν μπορώ να προστατέψω από το κακό κανέναν.

Και γιατί να το κάνω άλλωστε.

Για να ακούω το εφηβικό παραλήρημα αυτού που θέλει να κάνει του κεφαλιού του?

Ας βρεθεί στο μάτι του κυκλώνα άλλη μια φορά να τρώει γιαούρτια που θα εκτοξεουνται απο το οχλο.

Τα γιαουρτια αυτα δεν θα λερωνουν εμενα πλεον οπως καποτε.

Δεν με αφορα...σωστα.

Ειμαι ασφαλης λοιπον απο τη γιαουρτιλα της κατακραυγης.

Αφου θελεις κολυμπι σε σκατα τι μπορω εγω να κανω?

Εκλεισαν οι σκεψεις μου στο θεμα.

Ευτυχως εγω εστριψα νωριτερα.

Εχω αποφασισει να κανω επιλογες που θα εχουν σοβαροτητα και θα οδηγουν σε ευτυχια.

Και οχι σε συγκρουσεις και δυστυχια.

Μια μερα μακρια απο το ιδρυμα καθαρισε το μυαλο μου.

Ας κρατησω αποσταση και οχι κακια...για μενα πανω απ ολα.

Η ζωη εχει τοσες ομορφιες εκει εξω...

Τί θες και κοιτάς προς τη λασπουρια των ανθρωπων εκει?

Δεν τα ξερεις?

Τι σχεση εχεις εσυ με ολα αυτα??