Ψυχρό αεράκι μαζί με μυρωδιά αλμύρας και αντιηλιακού...

Τι παράξενη αίσθηση ενώ ξεκουράζομαι από περπάτημα 2 χιλιομέτρων στην ανατολική ακτή της Αττικής...

Βαρύς με μια ανάσα κουρασμένη

Με πόνο στη μέση

Δίπλα μου ο πιο σημαντικός άνθρωπος της ζωής μου να μου δίνει συμβουλές που με κάνουν να δακρύζω

"Να βρεις μια κοπελα να σε νοιαζεται,να σε προπονεί να έχεις καλή φυσική κατάσταση..."

Ένας πραγματικός Άγγελος δίπλα μου για λίγο

Ακόμη δηλώνει έρωτα για μενα

Εγω παλι ξερω πως δεν ειμαι...ποτε δεν ημουν...

Τι κριμα....

Αυτος ο ανθρωπος με αγαπα αληθινα...

Κι εγω για ακομη μια φορα θα τον διωξω

Εγωιστικο να κραταμε για εμας το καλο οταν δεν μπορουμε να το ανταποδωσουμε...

Παγωμένο Καλοκαίρι...

Ακούω τα χιτακια αλλων εποχων τοτε που τα καλοκαιρια ειχαν ζωη και ζεστη....

"Ισως ειναι η τελευταια φορα που σε βλεπω"

Ισως δεν ζησω αλλο...

Θα πρεπει ομως να δωσω τη μαχη μου.

Δεν θα παραιτηθω.

Δεν κανει ψυχρα αλλα δροσιζει.