Στη σκέψη παλεύουν οι λέξεις να βρούνε τον τρόπο,
να πούνε όσα φωνάζουν τα μάτια.
Όσα με δάκρυα κυλάνε στο στόμα και κόπο,
όσα στην άμμο χτίζουν παλάτια.

Κι εγώ ο μικρός κρατάω δυο λόγια,
σαν σκήπτρα ιερά σαν θεία οπτασία.
Κι όσο γυρνάνε και τρέχουν ρολόγια,
θα ψάχνω στον κόσμο να βρω την ουσία.
.........................................................................

Copyright © Δημήτριος Μπονόβας