Και ας πέρασαν τα χρόνια, δεν είναι αργά...

Και αν τα δάκρυα στέγνωσαν, όχι, δεν είναι αργά...

Με τη θύμιση σου κοιμάμαι και ξυπνάω...

Αποζητώ την ανάσα σου δίπλα μου...

Με το όνομα σου, ξημεροβραδιάζομαι

κάθε μέρα, κάθε ώρα, κάθε στιγμή...

Και αυτή η αγάπη μας, θα βρει έδαφος πλέον

μέσα στην αγκαλιά του ενός και του άλλου...

Ναι, το διαισθάνομαι, όπως και τόσα άλλα...

Μακάρι να διάβαζες ότι σου έγραψα...

Μακάρι να ήσουν μπροστά μου

να σου έλεγα όσα δεν σου είπα ποτέ...

Ποιος ξέρει πότε θα ανταμωθούμε...

Ποιος ξέρει, πότε, εγω και εσύ θα ενωθούμε...

Ψυχή τε, και σώματι...

Πριν 30 χρόνια σε γνώρισα...

Πριν 30 χρόνια, ήξερα ότι εσύ ήσουν για μένα...

Το άλλο μου μισό, η μεγάλη μου αγάπη...

Ο Αυγουστίνος μου...

Η όμορφη καρδιά μου...

Σε κοίταζα και έβλεπα εκεί, όλη μου τη ζωή...

Καθόμουν δίπλα σου και ήθελα να κολλήσουν οι δείχτες του ρολογιού...

Γεννήθηκα για σένα, και εσύ για μένα...

Με ακούς;

Με βλέπεις;

Έλα να με βρεις...