Ξέρω ότι θες να απογειωθείς

Γνωρίζω δεν είσαι διπλωμάτης 

Ο πιο κακός χειριστής

Τόσο κοντά στον παράδεισο κι όμως τόσο μακριά

Μην ποντάρεις τα λεφτά της καρδιάς σου σε τράπεζα που καν δεν έχεις λογαριασμό

Δεν πειράζει.

Η μάχη δίνεται με τον καλύτερο τρόπο

Ξέρω...πόσο ανάγκη έχεις από ένα καλό λόγο και από μια καλή πράξη απο τον κατάλληλο άνθρωπο

Μην βυθίσεις κι αυτή τη φορά το χάρτινό μου καραβάκι Θεε μου σε παρακαλώ

Μη με αφήσεις να χρειαστεί να γίνω ξανά δυνατός και φιλόσοφος

Άσε το χάρτινό μου όνειρο να λάμψει,να πάρει φωτιά

Να πιστέψω κι εγω πως κάπου κάπου η ζωη γινεται ωραια.

Ένοιωσα αυτό το σφίξιμο στην καρδιά

Χτύπησε συναγερμός

Το χαρτί μουλιάζει

Τα γράμματα αρχίζουν να ξεθωριάζουν...

Όχι σε παρακαλώ...Όχι ξανά...

Μη με προσγειώνεις...μη με βυθίσεις.

Ξέρω δεν είναι στο χέρι μου.

Τρομακτικό.

Μισής ώρας προετοιμασία.

Γκρεμίζω τους ναούς της χαρας μου...εκεινους που σε λατρεψα χωρις να σε γνωριζω.

Μισή ώρα σιγή για να μιλήσω μαζί σου μαύρη σελίδα που αποτυπώνεις τις λευκές συλλαβές τις σκέψης μου

Μισή ώρα να μάθω να ζω χωρίς παράδεισο.

Μισή ώρα για να δω τη συνέχεια της ταινίας σε μια αδειανή αίθουσα προβολής

Απογοήτευση.Πόνος.Η φωνή της λογικής προσπαθεί να με εμψυχώσει φωνάζοντας με πυγμή.

Οχι δεν ειναι τοσο ο παραδεισος που εχασα.

Αλλα πως θα προσεγγισω ενα βημα πιο κοντα στο θανατο με πολυ βαρετο και φλατ τροπο 

Εναν αγγελο συντροφια μεχρι να πεθανω

Η κολαση της μοναξιας περιμενοντας την εκτελεση μου σε δωματιο θανατοποινιτη...ασηκωτη σαν ιδεα.. 

Μιση ωρα σιγη ν ακουστουν οι σκεψεις και οι ευχες μου

Μη μου βυθιζετε το χαρτινο μου καραβακι

Εγραψα εκει την ευτυχια μου

Καλημερα