Ιδρώτας.Κρίση με πόνο.

Ξάπλα στον καναπέ.

Υποφέρω καίγοντας χάρτινα όνειρα και σβήνοντάς τα πάνω μου

Μα γιατί να είναι η ευτυχία ασύλληπτη?

Γιατί κάνω να την πιάσω και φεύγει?

Υπομονή.Θα περάσει κι αυτό

Ειναι απαίσιο

Μου κλείνει την ανάσα

Μου σφίγγει την κοιλιά

Θέλω να το σταματήσω

Ζητά κι αυτο το χρονο του να φυγει

Πρέπει πρώτα να κατασπαράξει την ευτυχία από την καρδιά και όλο το γέλιο απο τα χειλη

Τοτε θα φυγει να μ αφησει εκει αδειο...

Σκληρη ζωη

Καταρα μου