Ζώνουν σα φίδια την καρδιά σου

Εισβάλλουν απροειδοποίητα

Τρέφονται από τις αδυναμίες σου

Γίνονται αμείληκτοι αυστηροί δικαστές της συνείδησής σου

Σε χλευάζουν υπενθυμίζοντάς σου πως έπρεπε να είχες αντιδράσει όταν σε τραυμάτισαν

Εξασθενούν τη δύναμή σου να συγχωρείς τους άλλους μα και τον εαυτό σου

Απαίσιοι δαίμονες

Έρχεστε γιατί η μοναξιά μου σας το επιτρέπει

Μακάρι να υπήρχε ένας άνθρωπος δίπλα μου να σας τρομάξει η ευτυχία μας

Αλλά στη δυστυχία της μοναξιάς...πόσο ευκολα τολμάτε να με τυρρανάτε...

Ένα μόνο δυστυχισμένο άνθρωπο...

Που πονάει στο σώμα και την ψυχή...