..δεν έχω λόγια όταν κάθομαι και απολαμβάνω το Πασαλιμάνι.

Από όποια γωνιά και αν το δεις φαίνεται διαφορετικό.

Αν το έβλεπα για πρώτη φορά, θα νόμιζα ότι είμαι σε νησί ή σε κάποιο νότιο παράλιο της Γαλλίας.

Μπορεί να ακούγεται υπερβολικό, αλλά είμαι σαν την κουκουβάγια που βλέπει το παιδί της πανέμορφο.

Μου αρέσει να περπατώ κατά μήκος της προβλήτας, να χαζεύω τα καϊκια, τα ονόματά τους.
ΑΡΓΥΡΩ, ΔΗΜΗΤΡΟΥΛΑ, ΚΑΤΕΡΙΝΑ, ΜΟΡΦΗ, ΑΗ ΝΙΚΟΛΑΣ και τόσα άλλα.

Να μελετάω τα κότερα, τον κόσμο που περνάει, τους αγώνες κωπηλασίας.

Οι βραδυνές βόλτες είναι πιο όμορφες και..εμπνεύσιμες.

Ακουστικά, μουσική, φεγγάρι, θάλασσα και όρεξη να έχεις να περπατάς.

Η αλήθεια είναι ότι και όρεξη να μην έχεις, θα σου έρθει. Ίσως και με το παραπάνω.
Δε θα καταλάβεις για πότε έφτασες Μαρίνα Ζέας ή Πειραϊκή.

Θέλετε να ξεχαστείτε? Να χαλαρώσετε?
Ελάτε να κάνουμε μαζί την επόμενη βόλτα :)