Χαζό φεγγάρι που φέγγει χωρίς μιλιά...

Χαζεύει τον εαυτό του στον καθρέφτη της ήρεμης θάλασσας ως σιωπηλός νάρκισσος που αγνοεί τις ζημιές που προκαλεί η μυστηριώδης γοητεία του.. 

Το γυναικείο κορμί υπό το φως του φανταζει...άγρια κόλαση...

Μια μικρή γοργόνα λούζεται με το ξανθό του χρώμα...

Κάνει βουτιές και σε κάθε ανάδυσή της στην επιφάνεια...με κολάζει...το φεγγαρόφως χαιδευει τα στήθη της...τι κι αν φορα μαυρο σουτιεν...τα αποκαλυπτει φωτιζοντας τη φαντασια μου...την ταξιδευει στο υπεροχο υπογαστριο της και στα αμαρτωλα οπισθια της...

Πόσο χαζό γίνεσαι φεγγάρι μου όταν γεμίζεις...με πάθος την καρδιά μου...