Όσοι απο σας διαβάζετε ποίηση και λογοτεχνία, θα γνωρίζετε πως, για να γίνει κάποιος ποιητής και συγγραφέας, πρέπει να έχει ψυχή...Ο άνθρωπος αυτός, δίνει και την ψυχή του για να δημιουργήσει, και συνήθως αφιερώνει πολύ χρόνο, μέχρι να φτάσει στο επιθυμητό αποτέλεσμα...Πόσοι διάβασαν ενα ποίημα ενός άγνωστου ποιητή, και το σύγκριναν με ενα άλλο, κάποιου διάσημου...Αλλά, αν και τους άρεσε του άγνωστου ποιητή, προτίμησαν εκείνο του διάσημου, ακριβώς για αυτό το λόγο...Ήταν διάσημος...Και όμως, το δικό του ποίημα, ίσως να μην άξιζε τόσο...Επειδή όμως κατείχε κοινωνικές γνωριμίες, τα δικά του ποιήματα έγιναν περισσότερο γνωστά, αν και όχι τόσο αγαπητά...Ίσως να ήταν και μεγάλης μόρφωσης, για αυτό και πήγαν στην πρώτη θέση των προτιμήσεων...Τι γίνεται όμως, με την ψυχή; Γιατί η ψυχή του άσημου ποιητή, αξίζει περισσότερο απο όλες τις γνωριμίες...Ίσως για αυτό, να τα θυμούνται κάποιοι, όταν τα διαβάζουν...Γιατί μιλάει στην καρδιά τους...Μπορεί να γράψει ο οποιοσδήποτε άνθρωπος; Εγω πιστεύω, πως όχι...Είναι κάτι έμφυτο, κάτι που δεν μπορεί να αντιγραφεί απο κανέναν...Διότι, για να γράψει κάποιος, χρειάζεται, εκτός απο κίνητρο, πηγή έμπνευσης δηλαδή, πρέπει να ξέρει καλά το αντικείμενο για το οποίο γράφει...Και αν δεν το κατέχει σωστά, απλά γράφει ασάφειες...Δεν σπουδάζεται ο τρόπος γραφής του ποιητή και του συγγραφέα...Είναι μοναδικός και ανεπανάληπτος, για αυτό και δεν υπάρχουν σχολές για τα συγκεκριμένα είδη...Πως να διδάξει ο δάσκαλος, το βάθος της ψυχής;Δεν γίνεται...Αν δεν έχεις ψυχή, αποκλείεται να γράψεις...Για αυτό και πολλοί επιτήδιοι, αντιγράφουν...Η αντιγραφή όμως φαίνεται, διότι δεν γίνεται να γράψει, ένας κακός άνθρωπος...Έχω διαβάσει κατα καιρούς αρκετά βιβλία, γνωστών ποιητών και συγγραφέων...Παρατήρησα, ότι όλοι έχουν ενα κοινό σημείο...Γράφουν, για την ευχαρίστηση τους! Γράφουν, επειδή έτσι νιώθουν, όχι για να γίνουν αρεστοί στους άλλους...Προσωπικά, και εγω γράφω...Πάντα έγραφα, απο μικρό παιδί...Η γραφή μου έχει αλλάξει εως 180 μοίρες...Θεωρώ, ότι ο κάθε ποιητής και συγγραφέας, γράφει αναλόγως την ηλικία, αλλά και τα προσωπικά ή άλλα βιώματα τα όποία έχει ζήσει, αλλά η κάθε φορά, είναι μοναδική...Και όσο μεγαλώνουμε, αυτό, αλλάζει...Ωστόσο, αν παρατηρήσετε, τη γραφή μορφωμένων και αμόρφωτων, διαφέρει σε πολλά...Αν και δεν ισχύει πάντα αυτό, επειδή μπορεί σε αρκετούς να αρέσει η απλή γραφή, η κατανοητή προς όλους, σε αντίθεση με την μοντέρνα, ελεύθερη γραφή...Ως ποιήτρια και συγγραφέας, πάντως, έχω να πω το εξής...Γράφουμε, όπως αισθανόμαστε την κάθε στιγμή...Δεν γίνεται να σχεδιάσεις τη γραφή σου! Έρχεται τυχαία, όπου και αν είσαι, με όποιον και αν είσαι...Για αυτό, και έχω πάντα μαζί μου στυλό και χαρτί, ακόμα και στο λεωφορίο, γιατί αν έχω έμπνευση μια δεδομένη στιγμή, θέλω να τα καταγράψω, γιατί συνήθως, όλοι ξεχνάμε...Γενικά, ισχύει το παραπάνω...Τα ταλέντο, δεν σπουδάζεται...Και κανείς δάσκαλος δεν μπορεί να μπει στην ψυχή του μαθητή, και να του πει πως θα γράψει κάτι...Το ίδιο ισχύει και για κάποιον ο οποίος δεν έχει το χάρισμα...Όσο και αν τον διδάξεις, δεν θα μάθει, γιατί πολύ απλά, δεν έχει ταλέντο! Γιατί λοιπόν πρέπει να συγκρίνουμε εναν άσημο ποιητή με ενα διάσημο; Και γιατί ο άσημος να μένει πάντα στο περιθώριο, επειδή κάποιοι, έχουν ξεχάσει να διαβάζουν;