Κάποτε, είχα διαβάσει ενα απόσπασμα απο ενα βιβλίο του Leo Buscalia...Ήταν ένας απο τους αγαπημένους μου, του είδους...Κάπου έγραφε λοιπόν, και θα σας το πω, με δικά μου λόγια, γιατί δεν έχω το βιβλίο εύκαιρο, ότι ήταν ενα ζευγάρι, που τους χώρισε ο πόλεμος. Η κοπέλα, ήθελε τόσα να πει στο αγόρι της, και τόσα να κάνουν μαζί, όμως, πάντα κάτι έστεκε εμπόδιο...Όταν το αγόρι έφυγε για τον πόλεμο, εκείνη περίμενε να γυρίσει και να του πει, όλα όσα δεν του είπε ποτέ...Όμως, εκείνος, δεν γύρισε...Ο Leo Buscalia, με αυτή την ανάρτηση, προέτρεψε τους αναγνώστες του, ότι σκέφτονται να κάνουν, οτιδήποτε στη ζωή τους, να το κάνουν σήμερα! Γιατί αύριο, μπορεί να είναι πολύ αργά για κάποια πράγματα...Και δυστυχώς, αυτό συμβαίνει συνήθως...Αφήνουμε τη ζωή να φεύγει, χωρίς να κάνουμε ή να πούμε κάποια σημαντικά πράγματα, για τα άτομα που αγαπάμε...Εγώ, δεν το μετάνιωσα ποτέ, που έγραψα πολλά, για τον Αυγουστίνο...Ακόμα και αν δεν τα διαβάσει ποτέ, ακόμα και αν τα διάβασαν λάθος άτομα, δεν το μετανιώνω...Μπορεί μια μέρα να γίνει και αυτό, ελπίζω όμως να συμβεί σε αυτή τη ζωή...Γιατί όλα μου τα ποιήματα, για εκείνον τα έγραψα...Δυστυχώς, όπως είπα, πήγαν σε λάθος χέρια...Και λάθος ανθρώπους...Όπως και τόσα άλλα, που έχω γράψει...Αναρωτιέμαι, τι είδους άνθρωποι είναι, αν κλέβουν τις σκέψεις δυο αγαπημένων...Αν τις προωθούν ως δικές τους, και για άλλους ανθρώπους, με τους οποίους εγω δεν θέλω να έχω καμία σχέση...Δεν έχουν τσίπα πάνω τους; Ο Αυγουστίνος, ήταν για μένα, η αδερφή ψυχή μου...Αλλά αυτό δεν σημαίνει, ότι δεν είναι ακόμα...Αν και εξακολουθώ να γράφω για αυτόν, εκείνος δεν εμφανίζεται. Και το ερώτημα παραμένει άλυτο, γιατί δεν είναι λογικό! Εγώ, αν ήξερα ότι θέλει να με δει κάποιος, θα πήγαινα τρέχοντας, μόνο και μόνο για να δω τι με θέλει! Οπότε, μόνο ενα μπορεί να σημαίνει αυτό...Ότι δεν είναι εν ζωή! Μακάρι να πέφτω έξω...Είμαι σε ενα χώρο ηθοποιών, με τους οποίους τα πάμε πολύ καλά μεταξύ μας, αν και δεν καταλαβαίνω, γιατί βρέθηκαν στον ίδιο χώρο, ηθοποιοί, δημόσιοι υπάλληλοι, αστυνομικοί, λογιστές, πολιτικοί, γιατροί, εφοπλιστές, νηπιαγωγοί, αλλά και άτομα χωρίς καμιά αξία...Αν ήμουν αστυνομικός, και είχε συμβεί κάτι σοβαρό, θα τους καλούσα με κάποιο τρόπο όλους μαζί, στον ίδιο χώρο, για την υπόθεση μου...Το θέμα είναι όμως, ότι στη συγκεκριμένη περίπτωση, κάτι δεν πάει καλά...Πολλά δεν πάνε καλά βασικά, αλλά τέλος πάντων...Γιατί με θέλουν εμένα, ως Αμέα εκεί; Μήπως, επειδή τους Αμέα δεν τους καλούν στο δικαστήριο; Εγώ θα πήγαινα τρέχοντας αν είχε συμβεί κάτι, να καταθέσω! Μήπως λοιπόν, κάποιοι, φοβούνται την κατάθεση μου; Αυτό είναι λοιπόν; Και γιατί δεν είδα ακόμα τον Αυγουστίνο; Μήπως, έχει σχέση με πολιτικούς; Μήπως τον εκβιάζουν; Τι στην οργή έχει συμβεί; Εδω και πολύ καιρό προσπαθώ να βγάλω μια άκρη με τόσα που έχουν συμβεί, και για να είμαι ειλικρινής, στα περισσότερα έχω πέσει μέσα...Το ερώτημα μου είναι, ποιος φταίει για όλα αυτά, τα οποία εξακολουθούν να συμβαίνουν απο την πρώτη μέρα που πήγα εκεί, και γιατί δεν τον έχουν βρει ακόμα; Εγώ βρήκα περισσότερα απο τους αστυνομικούς! Και όμως, με έχουν στο περιθώριο! Γιατί όμως; Τι έχει συμβεί; Και γιατί κανείς δεν μιλάει; Μήπως είναι όλοι μπλεγμένοι; Αυτό είναι; Για αυτό γίνονται όλα αυτά; Για αυτό, τίποτα δεν πάει καλά στη ζωή μου γενικώς; Πολύ θα ήθελα να μάθω πάντως, απο την αστυνομία τι άλλο δεν ξέρω! Γιατί εγώ, δεν θα είχα πρόβλημα να καταθέσω! Το πρόβλημα προφανώς το έχουν άλλοι! Για αυτο δεν έχω δει ακόμα τον Αυγουστίνο! Για αυτό έχει εξαφανιστεί...Αλλά ο Αυγουστίνος, που είναι, τελικά;