Αναρωτιέμαι, πως θα ήταν, να συναντούσα κάποιους παλιούς συμμαθητές μου, πως θα ήταν σαν άνθρωποι σήμερα, καλά, δεν θα γνώριζε ο ένας τον άλλο με τίποτα, είναι σίγουρο! Μιλάω για συμμαθητές απο το δημοτικό, με τους οποίους απο ότι θυμάμαι, είχα πολύ καλές σχέσεις, και όσο είμασταν παρέα, περνούσαμε πολύ καλά! Θα μου πείτε, πως μου ήρθε αυτό ξαφνικά, όχι, δεν σκέφτηκα κάτι συγκεκριμένο, απλά, έκανα μια σκέψη με τα παιδιά που συναντώ καθημερινά στη δουλειά μου, για φαντάσου λέω απο μέσα μου, να συνυπάρχω με τα παιδιά των συμμαθητών μου, και εγώ να φαίνομαι καλύτερη σε όλα, παρόλο που πέρασαν τόσα πολλά χρόνια! Γιατί το λέω αυτό; Επειδή δεν έχω υποχρεώσεις, όπως έχουν πολλοί παντρεμένοι άνθρωποι, επειδή ότι και αν έχει συμβεί στη ζωή μου, διαπίστωσα, ότι όντως, είμαι πολύ καλύτερα απο πολλούς...Και επειδή, κάποια πράγματα συνέβησαν, για να είμαι εγώ καλά σήμερα, άσχετα πόσο πόνεσαν στο παρελθόν! Αυτή είναι η αλήθεια! Είμαι καλά, και ευχαριστώ το Θεό για αυτό...Σκέφτομαι επίσης, φαντάσου να είχα παιδιά και να έκαναν παρέα με τα παιδιά των παλιών συμμαθητών μου! Ή μπορεί να κάναμε και μαζί παρέα, λόγο δουλειάς, όχι φυσικά κάτι σημαντικό, τυπικά πράγματα, μπορεί όμως να ήμουν εκείνη που θα τους έδινε συμβουλές για κάποιο ζήτημα, όπως θα έκαναν οι γονείς τους, που ξέρεις; Το γεγονός είναι, ότι όντως, όποτε βλέπω παιδιά στην ηλικία τους, αυτό σκέφτομαι...Τι να κάνουν οι συμμαθητές μου...Πως είναι σήμερα, τι έχουν πετύχει στη ζωή και τι όχι...Αν είναι ευτυχισμένοι, ή το αντίθετο. Γιατί, νοιάζομαι; Όχι για άλλο λόγο, απλά, βλέπω πολλές φορές παλιούς συμμαθητές να συναντιούνται, να μην έχουν χάσει επαφή όλα αυτά τα χρόνια, και σκέφτομαι τι  έφταιξε με μας τελικά; Τι φταίει και χάνονται οι άνθρωποι; Η αδιαφορία γενικώς, η ζωή γενικώς, ή κάτι άλλο; Ειδού η απορία...Το συμπέρασμα είναι πάντως, ότι χάνονται, ενώ θα μπορούσαν να συνεχίσουν να κάνουν παρέα και να περνάνε καλά! Το θέμα βέβαια είναι, να σκέφτονται όλοι το ίδιο, γιατί αν είναι η σκέψη μόνο ενός, αυτο δεν θα πραγματοποιηθεί ποτέ...Όλα αυτά τα χρόνια πάντως, αν και είχα πολύ καλή επαφή με κάποια άτομα, και θα ήθελα να συνεχίσω αυτή την επαφή μαζί τους, δεν καταφέραμε να έρθουμε κοντά όσο έπρεπε, και φυσικά, δεν μπορούσα να είμαι πάντα εγώ εκείνη που τους έφερνε όλους κοντά, οπότε, και εγω απομακρύνθηκα...Άλλο η πρόθεση, και άλλο τι βλέπεις στη συνέχεια, και προχωράς...Και αυτό ισχύει για κάθε είδους φιλική σχέση, δεν γίνεται να νοιάζεται μόνο ένας και να αδιαφορούν οι υπόλοιποι, γιατί γκρεμίζεται ότι και αν χτίσεις...Για αυτό το  λόγο συνήθως προχωράω παρακάτω και δεν κοιτάζω πίσω, επειδή δεν μ΄αρέσει να είμαι εγώ εκεί για όλους, και για μένα κανείς! Όλοι έχουμε προβλήματα, το θέμα είναι όμως, ότι αν θέλουμε να δοατηρήσουμε φιλικές σχέσεις, πρέπει να προσπαθούμε απο κοινού...Για αυτό και σταμάτησα να κάνω ότι έκανα στο παρελθόν...Σταμάτησα να διατηρώ επαφές, εφόσον δεν είχαν καμιά προοπτική! Θέλω να πω, ότι δεν φταίω εγώ, άλλοι έφταιξαν! Οπότε, δεν μπορείς να πεις ότι ήσουν φίλος με κάποιον, ο οποίος σε ξέχασε στην πορεία του χρόνου! Η καλύτερη έκφραση θα ήταν, <γνωστός>, ότι και αν περάσατε μαζί! Εκεί καταλήγουν οι περισσότερες φιλικές σχέσεις...Στον κάδο των αχρήστων...Γιατί, αν άξιζε κάτι, θα ήταν εδώ! Σωστά; Έχω αναφερθεί πολλές φορές στα λεγόμενα <σκουπίδια>, γιατί το κάνω όμως, έχει σκεφτεί κανείς; Είναι μια σωστή λέξη για λάθος ανθρώπους που πέρασαν απο τη ζωή μας, οι οποίοι σκοπό είχαν να πάρουν, όχι να δώσουν...Διότι, ότι δίνεις με την καρδιά σου, μένει, όσα χρόνια και αν περάσουν...Αν όμως θέλεις να πάρεις, ο άλλος θα το θυμάται και θα αποχωρεί, όποτε και αν τον πλησιάσεις! Ένας λοιπόν απο τους σοβαρούς λόγους που αποχώρησα απο <λυκοφιλίες>, ήταν, ότι πάντα ήθελαν κάτι να πάρουν απο μένα! Και αυτό το τονίζω, επειδή με ρωτάνε, μα γιατί δεν βγαίνεις με τους φίλους σου; Εξαρτάται, ποιοι ήταν, οι φίλοι μου! Έχει μεγάλη διαφορά! Και αυτό ισχύει, για όλες τις <φιλίες> που έκανα, όχι μόνο στο δημοτικό, αλλά και στη μετέπειτα ζωή μου! Αρκετοί, δεν άξιζαν! Ποιος νορμάλ άνθρωπος, συνεχίζει να έχει επαφές με κάποιον, ο οποίος του έχει αποδείξει, ότι δεν αξίζει; Κανείς, υποθέτω! Και έτσι είναι! Παρόλα αυτά, απο περιέργεια και μόνο, το τονίζω αυτό, και δεν αναφέρομαι τώρα στην αγάπη της ζωής μου ο οποίος ήταν και συμμαθητής, αναφέρομαι σε όλους τους άλλους, θα ήθελα να τους δω κάποια στιγμή, μόνο και μόνο για να μάθω, πως είναι, και τι κάνουν! Και κάτι άλλο! Αν τους συναντήσω ποτέ, θέλω να είμαι με την αγάπη της ζωής μου, όλοι μαζι, σε μια παρέα! Γιατί; Για να κάνουμε μια φιλοσοφική συζήτηση για τις ανθρώπινες σχέσεις! Ποτέ δεν είναι αργά, πιστεύω!