είχα σπουδαίους φίλους γύρω μου...Ειλικρινά, απολάμβανα κάθε μου συζήτηση μαζί τους, επειδή, ποτέ δεν βαριόμουν, και πάντα είχαμε κάτι να πούμε, πέρα απο την καθημερινότητα...Έτυχε, και ήταν μορφωμένοι άνθρωποι, πολύ μορφωμένοι θα έλεγα, και αυτό φαινόταν στον τρόπο ομιλίας τους, αλλά και στην τοποθέτηση τους, απέναντι στους άλλους, και στα προβλήματα της ζωής...Πραγματικά, δεν έβλεπα την ώρα να βρεθούμε, και να μιλήσουμε εφ όλης της ύλης, για ουσιώδη και όμορφα θέματα, για τα οποία πάντα, είχαμε άποψη και αυτοκυριαρχία! Μου λείπουν πάρα πολύ αυτοί οι φίλοι, μου λείπουν οι συζητήσεις μας, οι συναντήσεις μας, το κάθε τι το οποίο τους αντιπροσώπευε...Δυστυχώς, με το πέρασμα του χρόνου, δεν ξαναβρήκα ανθρώπους σαν και αυτούς...Χαθήκαμε, όχι απο δική μου πρωτοβουλία...Μια φιλία αξίζει, όταν δεν βαριέσαι τον άλλο όταν σου μιλάει, όταν έχεις κοινά ενδιαφέροντα, ώστε να μιλήσεις σχετικά, και όταν τον αγαπάς πραγματικά, ώστε η κάθε επαφή μαζί του, να είναι σαν την πρώτη φορά, δηλαδή, κάθε μέρα και κάτι διαφορετικό...Ποτέ μου δεν κατάλαβα, γιατί πρέπει να είμαι με λάθος ανθρώπους, ενώ κάπου εκεί έξω, υπάρχουν οι σωστοί...