Εσύ, φτιαγμένος για τα μεγάλα.

Εσύ, βυθισμένος στα μικρά.

Η Αλεξάνδρεια κοντά, μια στάλα

μα η μορφή σου μακριά.

Σαν έτοιμος ήσουν από χρόνια

για της ζωής τον πηγεμό

κι όμως σε σκέπασαν τα χιόνια

χωρίς ντροπή, χωρίς  αιδώ.

Σαν ταξιδιώτης μοναχός,

σαν άτεκνος μνηστήρας.

Σαν οργισμένος ναυαγός

της γυμνής σου μοίρας.

Προδώθηκες από στεριές

που σου’στειλαν οι φόβοι.

Γεμάτος κόσμος μ’ενοχές,

πολλές και κάτι ακόμη.

Κύμα που βγαίνει στ’ανοιχτά,

μια θλιβερή συνήθεια,

σ’όνειρα ξένα και πεζά,

η σκοτωμένη αλήθεια.   

......................................................

Copyright © Δημήτριος Μπονόβας