Γιατί μόνο εσύ με κατάλαβες

δεν χρειάστηκε να ρωτήσεις κάτι...

Το <είδες>...

Και δεν είμαι μια ουτοπία στη ζωή σου

αλλά όλος ο κόσμος...

Είπα, ότι θα ξαναπαίξω πιάνο

μόνο όταν σε ξαναδώ μπροστά μου...

Μόνο όταν ακούσω το γλυκό ήχο της κιθάρας σου...

Αλήθεια, θα κάναμε ωραίο ντουέτο...

Τώρα που το σκέφτομαι

έχω μόνο εσένα..

Στη χαρά, στη λύπη, στη ζωή και στο θάνατο...

Έτσι μας φαντάζομαι...

Μαζί...

Μα αν δεν είσαι εσύ, δεν θα ναι κανείς...

Όμορφη μου αγάπη...

Όμορφη, σε όλα...

Δεν χρειάστηκε ποτέ να <βαφτείς>

για να <καλύψεις> κάτι...

Δεν σε νοιάζει η γνώμη των άλλων

και πολύ καλά κάνεις!

Παρομοίως!

Άλλωστε, ποιοι είναι, <οι άλλοι>, αγάπη μου;

Συνειδητοποίησες, την αξία του χτες και του σήμερα;

Είδες, για τί, μιλάω τόσα χρόνια;

Στην αγάπη δεν υπάρχει, τι, πως και γιατί...

Υπάρχει μόνο, είμαι εδω για σένα, σε θέλω, σε χρειάζομαι, σε αγαπώ...

Και δεν χρειάζεται κανένας όρκος

μόνο πράξεις...

Εσύ και εγώ, θα είμαστε μαζί

για όσο πάει...

Μας το χρωστάει η ζωή και ο Θεός...