Όσες φορές αναπολώ τα όσα πέρασα στη ζωή μου, στέκομαι πάντα σε αυτά που πέτυχα χωρίς τη βοήθεια κανενός, και μόνο με το σπαθί μου...Και χαίρομαι διπλά, επειδή αν και δεν ασχολήθηκα ποτέ με τα όσα πέτυχα, απο λάθος χειρισμό τρίτων, είμαι σε θέση να πω, οτι εγω τουλάχιστον προσπάθησα, και πέτυχα! Κάτι, το οποιο δεν κάνουν αρκετοί σήμερα, οι οποίοι τα παρατούν με την πρώτη δυσκολία...Ισως κάποιος του Πανεπιστημίου να πει, <σιγά, τι πέτυχες! ούτε πανεπιστήμιο πήγες, ούτε εργάστηκες σε μια δουλειά της προκοπής>!...Ισως και να΄ναι αλήθεια, εν μέρει...Διότι, επιτυχία για μένα, δεν είναι τα διπλώματα που έχω στα χέρια μου, έστω και μόνο διπλώματα, έστω και αν δεν εργάστηκα ποτέ στα αντικείμενα αυτά, επιτυχία για μένα είναι, ότι κατάφερα να είμαι μπροστά σας ζωντανή, σήμερα, με τα στραβά μου, με τα σωστά μου, με όλα όσα έχω στην κατοχή μου, ακριβά ή φθηνά, άξια ή το αντίθετο, παρόλα αυτά, είμαι εδω, όπως και αν είμαι, αλλά με τη χαρά, πως, οτιδήποτε κατάφερα πριν πολλά χρόνια, δεν τα έχουν καταφέρει αρκετοί σήμερα...Και όσο και αν θλίβομαι, επειδή δεν έχω όλα όσα ήθελα προ ετών, βαθιά μέσα μου χαίρομαι που έφτασα μέχρι εδω, με το κούτελο μου καθαρό, και την καρδιά μου <λευκή>...Δεν ξέρω γιατί, αλλά κάτι μέσα μου, μου λέει, ότι τα ωραία δεν ήρθαν ακόμα...Μπορεί να πέρασαν πολλά χρόνια απο τότε που πέτυχα κάποια πράγματα, όμως, τα σημαντικά είναι μπροστά! Είναι όλα όσα προσευχήθηκα στο Θεό να μου δώσει...Είναι όλα, όσα, ονειρεύτηκα...Αλλά δεν μου εδωσαν οι άνθρωποι...Το γιατί, το ξερω και εγώ και όλοι οι άλλοι...Τέλος πάντων...Πιστεύω, ποτέ δεν είναι αργά για κάτι, όσα χρόνια και αν περάσουν, τουλάχιστον όσον αφορά την αγάπη και την καριέρα...Για αυτό και δεν φοβάμαι να προχωρήσω...Για αυτό και δεν με νοιάζει ότι και αν βλέπω καθημερινά...Τα ωραία, δεν ήρθαν ακόμα...Είναι πολύ κοντά όμως...Αρκεί να κάνω εγω το βήμα που δεν έκανα μέχρι σήμερα...Ενα <κλικ> και θα ανάψει ο διακόπτης...Και θα βρεθώ εκεί που πάντα ήθελα...Στην επιτυχία που δικαιούμαι...Στην επιτυχία που δεν ήρθε ακόμα...Επειδή στέκομαι πίσω, και <διαβάζω> τους πάντες, δεν σημαίνει ότι μένω αδρανής...Το αντίθετο...Πλησιάζει η μέρα που θα πάρω ότι μου χρωστά η ζωή...Είμαι στα 45...Και λοιπόν; Τώρα ήρθε η στιγμή να ζήσω...Χωρίς εμπόδια πλέον...Και θα ζήσω με επιτυχία...Είναι καιρός...