Όταν απομακρύνεσαι καιρό από κάτι δηλητηριώδες,στην αρχή έχει και πάλι γλυκιά γεύση.

Όμως όσο περνάει ο καιρός ξανα γινεται και πάλι τοξίνη.

Ε ναι λοιπόν.Το παιδί σου με άλλον άνδρα που πια δεν αγαπάς είναι τα χύσια του στη μήτρα σου.

Τι απολαυστική μαχαιριά στη μήτρα ακριβώς...σε μια γυναίκα που επιθυμεί να αλλάξει τους νόμους της βιολογίας.

Τελικά δεν άντεξα να κρατήσω την αλήθεια άλλο μέσα μου.

Για άλλη μια φορά μου βγήκε όλο αυτο το μισος απεναντι στην ηθική των μοντέρνων καιρών.

Ο άνθρωπος ειναι εγωιστης.

Τα θελει ολα δικα του.

Θελει και την οικογενεια,θελει και τον ερωτα σε προσωπα που δεν εχουν καμμια σχεση με αυτην.

Το χθεσινο διαλογο τον ξαναδιαβασα σημερα.

Ποσο ανακουφιση.

Ποσο εξω απο τα δοντια αληθειες.

Οχι που για χαρη του τυφλου Θεου του ερωτα θα κανουμε οτι δεν ακουμε τη συνειδηση μας.

Τετοιες σχεσεις ειναι καταδικασμενες.

Με ποιο δικαιωμα με πλησιαζεις κυρια μου πιο κοντα απ οτι σου επιτρεπεται?

Τι ζητας απο ενα εργενη που ποτε δεν θα σε καταλαβει?

Το γιοκα σου στον εκανα χυσια λοιπον και στον ελουσα.

Σου βουλωσα το στομα πανω στη φραση "ο γιος μου"

Τι απολαυση.

Κι ακομη μεγαλυτερη θα ειναι...

Να δω μελλοντικα ποιος τελευταιος,ποιο μηδενικο θα σε αγκαλιασει με στοργη εσενα και το γιο σου.