Όταν κοιτάζω τα βράδια το σκοτάδι έξω, πάντα υπάρχει φως απο το πουθενά, να μου δείχνει το δρόμο...Η αλήθεια είναι, ότι αν και έχασα πολλά στα περασμένα χρόνια, για μένα το παρελθόν, έχει πεθάνει κυριολεκτικά και μεταφορικά...Δεν έχει μείνει τίποτα, ώστε να κοιτάξω με θλίψη έξω απο το παράθυρο μου, και να σκουπίσω ακόμα ενα δάκρυ απο τα μάτια μου...Κάθε φορά που φεύγει ο χρόνος, και έρχεται ο επόμενος, νιώθω μια γλυκιά αύρα να με πλαισιώνει, είναι ο γνώριμος αέρας που παίρνει μακριά τα σκουπίδια της ζωής μου...Και αν μέχρι σήμερα, ακόμα περιμένω να ζήσω τη ζωή που δεν έζησα, είναι σίγουρο ότι θα τη ζήσω του χρόνου...Όπως έχω πει σε προηγούμενο post μου, για μένα δεν υπάρχει κάτι να με κρατήσει πίσω...Όλα πήραν το δρόμο τους, και εγω το δικό μου...Χρόνια, περίμενα να καταφέρω να προχωρήσω όπως εγώ ήθελα, όχι όπως ήθελαν οι άλλοι...Αυτό θα σύμβεί επιτέλους...Με καμία δύναμη, δεν θα μπορέσει κανείς, να μου ανατρέψει την επιτυχημένη μου πορεία...Όσοι σχεδιάζουν λοιπόν, για μένα, χωρίς εμένα, θα βρεθούν προ εκπλήξεως! Λυπάμαι, έτσι είναι! Μη σας πω ότι σκοπεύω να διαολοστείλω ορισμένους πρόσωπο με πρόσωπο! Αλλά! Όσον αφορά τα...<καντήλια>, έχουμε καιρό ακόμα! Προς το παρόν, είμαι ικανοποιημένη για τα όσα έχω πετύχει μακριά απο το γνωστό σημείο! Διότι, έτσι είναι τα πράγματα! Για να πετύχει κανείς, πρέπει η θέση και τα θέλω του, να είναι μακριά απο ενα συγκεκριμένο χώρο! Ο δικός μου ο δρόμος, πάντα οδηγούσε σε αντίθετη κατεύθυνση απο αυτήν που πραγματικά ήθελα...Ίσως ήταν, επειδή, έπρεπε να βάλω κάποια πράγματα στη θέση τους, πριν, τοποθετηθώ εκεί που έπρεπε να είμαι εξ αρχής...Όχι, δεν έφταιγα εγώ για τίποτα, άλλοι τα έκαναν θάλασσα, απλά εγώ έβγαλα το φίδι απο την τρύπα, έτσι δεν λένε; Δυστυχώς αυτό συνέβη...Και έφτασε η στιγμή που χρόνια περίμενα, με υπομονή, επιμονή, ταλέντο και μεράκι! Διότι, εγω τουλάχιστον το φιλοσόφησα το ζήτημα, δεν κάθισα με σταυρωμένα χέρια! Όσο περίμενα, και περιμένω, ασχολούμαι με τα ταλέντα μου, ώστε να μην πηγαίνει ο χρόνος μου χαμένος! Και θα συνεχίσω να ασχολούμαι, ότι και αν κάνω στο μέλλον, διότι, όταν έχεις κάτι μεράκι, δεν το ξεχνάς! Οπότε, το ιδανικό τοπίο για μένα, σε ενα πίνακα ζωγραφικής, είναι, ορίζοντες χωρίς στίγματα! Και τα δικά μου πινέλα, δεν έχουν να κάνουν με την καθεαυτού ζωγραφική, αλλά με τη στάση μου απέναντι στο κάθε τι! Διαλέγω λοιπόν, τρια χρώματα! Μπλέ, επειδή είμαι των γραμμάτων και του πνεύματος γενικότερα! Μωβ, επειδή είμαι καλλιτεχνικός τύπος! Κόκκινο, διότι χωρίς πάθος και φλόγα, δεν πετυχαίνεις τίποτα! Είμαι έτοιμη για την εκκίνηση! Κυρίες και κύριοι! Ειδού, μια γυναίκα που δεν πετυχαίνουν στην αντιγραφή! Εκφράζω τα θερμά μου συγχαρητήρια στον εαυτό μου, για ότι έχω πετύχει και για ότι θα πετύχω! Για να είμαι ειλικρινής, δεν μ΄αρέσει να με αντιγράφουν! Αλλά να σας πω κάτι; Το διασκεδάζω! Διότι, όλοι έχουν αποτύχει! Είναι πραγματικά τόσο διασκεδαστικό, να βλέπεις τους άλλους να είναι ενα τίποτα μπροστά σου!