Τον Ιούλιο μπήκα στα 45...Και έσβησα τα κεράκια της τούρτας μου, κάνοντας 3 ευχές...Αυτές που κάνω κάθε χρόνο, αλλά δεν εκπληρώθηκαν ακόμα...Παρόλα αυτά, θα συνεχίσω να σβήνω τα κεράκια στην τούρτα μου, μέχρι τα βαθιά γεράματα! Και αυτό επειδή, θέλω να ζήσω άλλα 50 χρόνια, για να ζήσω τη ζωή που δεν έζησα! Τώρα που το σκέφτομαι, όλη μου η ζωή, ήταν περισσότερες λύπες, παρά χαρές! Γιατί λοιπόν να θυμάμαι το παρελθόν; Το διέγραψα δια παντώς! Αυτό που θέλω όμως απο δω και πέρα, είναι να ξαναγεννηθώ! Να ζήσω απο την αρχή, χωρίς λύπες και βάσανα πλέον! Να εκπληρώσω το σκοπό για τον οποίο ήρθα στη ζωή...Έχω μια υπόνοια ποιος είναι, αλλά, ξέρετε κάτι; Αμφιβάλλω ότι τον συμμερίζονται οι υπόλοιποι άνθρωποι εκεί έξω...Θεωρώ, ότι ήρθα στη ζωή, για να διδάξω τον κόσμο, ότι δεν πρέπει να τα παρατάμε στα δύσκολα, και πως ότι, μα ότι και αν συμβαίνει, πρέπει να προχωράμε! Προσωπικά, αυτό έκανα μια ολόκληρη ζωή...Προχωρούσα χωρίς να κοιτάζω πίσω μου! Αυτό θα συνεχίσω να κάνω...Δεν με ενδιαφέρουν πλέον, ούτε οι παλιές καταστάσεις, ούτε και οι άνθρωποι που συυνάντησα στο παρελθόν...Μόνο ένας, ο Αυγουστίνος, αξίζει τη θύμηση μου...Αλλά αυτά τα έχουμε ξαναπεί...Το σημερινό μου θέμα, αφορά αποκλειστικά τη ζωή που θέλω να ζήσω απο δω και πέρα...Μια ζωή χωρίς κατάλοιπα απο το παρελθόν! Μια ζωή όπως ακριβώς την ονειρευόμουν, με οικονομική άνεση, με προσωπική επιτυχία σε όλους τους τομείς, αλλά και ευτυχία! Μου τα χρωστάει η ζωή και οι άνθρωποι, νομίζω! Όλοι έχουμε περάσει δύσκολα! Όλοι προσπαθούμε για ενα καλύτερο αύριο...Δεν επιτρέπεται να λέει κάποιος, <εσύ πέρασες λιγότερο δύσκολα απο μένα, ή εγώ δάκρισα περισσότερο απο σένα>...Όχι...Υπάρχουν άνθρωποι, οι οποίοι είναι ήρωες! Ήρωες, επειδή έζησαν τα χειρότερα, και όμως είναι αντικριστά σας και σας μιλάνε...Νομίζετε ότι εσείς περάσατε πιο δύσκολα, αλλά αυταπατάσθαι...Ο καθένας μας σηκώνει το δικό του γολγοθά...Και εγώ είμαι ηρωίδα! Αλλά δεν με ρώτησε κανείς, γιατί!!! Έτσι; Δεν κάθισε κανείς να μάθει, γιατί!!! Όμως, κανείς δεν με τοποθέτησε ανάμεσα στους ήρωες, γιατί τους είναι δύσκολο να πιστέψουν την ιστορία μου! Αν όμως αυτοί ήταν στη θέση μου, τι θα έκαναν; Αν είσασταν εσείς, στη θέση μου; Ειλικρινά, δεν θυμάμαι, ούτε μια μέρα αληθινής χαράς! Ακόμα και όταν, έζησα κάποιες χαρμόσυνες καταστάσεις, πάντα τις κάλυπτε το πέπλο της θλίψης στο τέλος! Και σήμερα, στα 45 μου, κάθομαι και σκέφτομαι, βρε που να πάρει η ευχή, γιατί όλα σε μένα; Θα έλεγε κανείς, ότι πληρώνω αμαρτίες τρίτων! Έλα όμως, που σε κάποιες περιπτώσεις, έτσι, ακριβώς, είναι! Να΄μαι, όμως, είμαι εδω, σας μιλάω μέσα απο την καρδιά μου, όπως σας μιλούσα τόσα χρόνια τώρα, και σας λέω το εξής...Το παρελθόν, το οποιοδήποτε παρελθόν, έχει <πεθάνει> για μένα, κυριολεκτικά και μεταφορικά...Θέλω να ζήσω επιτέλους! Το καταλαβαίνετε; Όπως είπα και παραπάνω, και δεν αντιλέγω ότι όλοι έχουν περάσει δύσκολα, όμως, όσον αφορά εμένα, αρκετά ως εδω! Ότι μου έκλεψαν, έκλεψαν...ότι μου πήραν, πήραν...Δεν με ρώτησαν αν ήθελα να δώσω και μάλιστα σε κάποια συγκεκριμένα άτομα! Έκαναν του κεφαλιού τους! Απο δω και στο εξής, θα κοιτάξω μόνο εμένα! Και το μόνο που εύχομαι ολόψυχα και παρακαλάω το Θεό, είναι να ζήσω άλλα 50 χρόνια, για να ζήσω όπως εγώ ήθελα πάντα! Θα μου πείτε ορισμένοι, μα ποιος ζει τόσο πολύ; Ακούγεται κάπως ειρωνικό, αυτό που θα πω, ομως, αν σκεφτεί κανείς, ότι απο τότε που γεννήθηκα μέχρι σήμερα, δεν ξέρω τι θα πει η λέξη ευτυχία, η πραγματική ευτυχία όμως, τότε καταλαβαίνετε τι ακριβώς εννοώ...Η ζωή και οι άνθρωποι μου χρωστάνε πάρα πολλά! Καιρός να τα πάρω πίσω, λοιπόν! Θα το εκτιμούσα αν κάποιοι βοηθούσαν να συμβεί αυτό...Γιατί, όποιος είναι έξω απο το χορό, πολλά τραγούδια λέει...