Άν υπάρχει κάτι, το οποίο απεχθάνομαι στους ανθρώπους, εκτός όλων των άλλων των οποίων έχω προαναφέρει, είναι, το γεγονός της υποτίμησης τους απέναντι μου! Προφανώς, είτε κάποιος τους έχει προτρέψει να κάνουν διάφορα εις βάρος μου, νομίζοντας ότι δεν γνωρίζω τις κινήσεις τους, είτε είναι ηλίθιοι μετά συγχωρήσεως, και πιστεύουν ότι θα τη βγάλουν καθαρή μετά απο όσα έκαναν! Λυπάμαι...Χάσατε...Έτσι είναι! Όταν κάποιος παίζει μαζί μου, πάντα, το τονίζω αυτό, πάντα χάνει! Οι νορμάλ άνθρωποι, δεν θα ήθελαν να με έχουν αντίπαλο τους, το αντίθετο! Παρόλα αυτά, καθημερινά εμπλουτίζω τις γνώσεις μου με διάφορα που μαθαίνω μόνη μου, δόξα το Θεό δεν είμαι βλάκας! Για αυτό το λόγο οι αποφάσεις μου όσον αφορά ανθρώπους και καταστάσεις, είναι αμετάκλητες! Το να προσπαθεί κάποιος να μου αλλάξει γνώμη για ανθρώπους που δεν αξίζουν, είναι σα να πιστεύει, ότι θα βρει νερό στην έρημο Σαχάρα! Όταν γνωρίζεις τα πάντα, και κάποιοι προσπαθούν να σε πείσουν για το αντίθετο, το μόνο που κάνεις, είναι να τους αφήνεις στην τύχη τους! Εγώ φυσικά, αυτό κάνω! Άλλωστε, τον τελευταίο λόγο τον έχω εγώ, και αυτό μπορώ να το αποδείξω! Όταν κοιτάζω λοιπόν ανθρώπους οι οποίοι νομίζουν ότι μπορούν να με γελάσουν, το μόνο που αισθάνομαι για αυτούς, είναι, οίκτο...Θα μπορούσα να βγάλω επιθετικότητα απέναντι τους, κάτι που έχω κάνει με ορισμένους, και όχι άδικα, λεκτική επιθετικότητα, όμως, πολλές φορές αισθάνομαι οίκτο, διότι, πραγματικά πιστεύουν, ότι μπορούν να μου αλλάξουν γνώμη για κάποιους...Όχι...Λυπάμαι...Απλά, δεν γίνεται...Εγώ τουλάχιστον είμαι ειλικρινής!